به گزارش قدس آنلاین، پدرام پورامیری سالها به صورت مشترک با حسین امیری دوماری همکاری داشت و این دو فیلمساز در کنار هم، علاوه بر تجربه ساخت چند فیلم کوتاه، با فیلم‌هایی همچون «جان‌دار» و «یادگار جنوب» در دوره‌های مختلف جشنواره فیلم فجر حاضر بوده‌اند. فیلم «صد دام» اما، اولین فیلمی است که پورامیری به صورت مستقل کارگردانی کرده و اولین فیلم کمدی در کارنامه کاری او محسوب می‌شود.
پریناز ایزدیار، رضا عطاران، عباس جمشیدی‌فر، آزاده صمدی، امیراحمد قزوینی، سیاوش چراغی‌پور، امیراحمد قزوینی از جمله بازیگران این فیلم هستند.
ترکیب بازیگران و قصه فیلم آنقدر برای مخاطبان این دوره از جشنواره فیلم فجر جذاب بوده که تمام بلیت‌های «صد دام» در ساعات اولیه فروش، در تمام سئانس ها و سالن های جشنواره تمام شد. درباره جزئیات ساخت اولین کمدی و فیلم مستقل «پدرام پورامیری» با این کارگردان جوان گفت و گو کردیم که می خوانید.
با وجود کارنامه آثار مشترک شما که درام اجتماعی بوده است، چرا برای ساخت اولین فیلم مستقل تان سراغ ژانر کمدی رفتید؟
کمدی «صد دام» در فضای دهه شصت و روزهای اول جنگ می گذرد و حال و هوای نوستالژیک دهه شصتی دارد. من فیلمنامه «صد دام» را خیلی دوست داشتم و برایم مهم بود تا روایتی تازه از دل تاریخ معاصر داشته باشم که موقعیت هایش کمیک شده باشند. یکی از اصلی ترین دلایلی که سراغ این ژانر رفتم، فضای قصه بود. امیدوارم که مخاطب بعد از تماشای فیلم، آن را دوست داشته باشد.
این فرضیه وجود دارد که جشنواره فیلم فجر نگاه ویژه ای به آثار کمدی ندارد درحالیکه پرفروش های گیشه مربوط به کمدی هاست اما این ژانر در این سالها آنطور که باید در جشنواره فیلم فجر دیده نشده است، چه شد که با یک کمدی در جشنواره فیلم فجر شرکت کردید؟
همیشه قواعد و پیش فرض هایی وجود دارد که سازوکارهای قبلی، دلیلی بر درست یا غلط بودنشان نیست، نمی گویم که حضور یا عدم حضور آثار کمدی در جشنواره فیلم فجر درست است یا غلط ولی آنچه ژانر یک فیلم را مشخص می کند، فضای فیلمنامه است که مسیر را برای کارگردان مشخص می کند. خوشبختانه سیمرغ مردمی به جشنواره فیلم فجر امسال برگشته که جایزه بسیار مهمی است. امیدوارم که فیلم «صد دام» در این رقابت سربلند بیرون بیاید و نظر مردم را جلب کند.
شما در آثار قبلی تان سابقه نویسندگی و کارگردانی مشترک داشته اید و این اولین فیلم مستقل شما در کارگردانی است، از تجربه کار مشترک و مستقل در فیلمسازی بگویید؟
هر کدام ویژگی های خودشان را دارند. کارگردانی و نویسندگی مشترک آثار قبلی من با حسین امیری دوماری و محمد کارت بود و «صد دام» اولین فیلم مستقل من در کارگردانی است. بعد از فیلم «یادگار جنوب» من و حسین دوماری تصمیم گرفتیم به صورت مستقل فیلم بسازیم. بهرحال کارگردانی مشترک، دو نگاه و دیدگاه متفاوت را وارد کار می کند و چالش های کار مشترک هم برای بهتر شدن نتیجه است چون نظرات و دیدگاه افراد با هم تفاوت دارد. اگر قرار باشد دو آدم نظرشان شبیه بهم باشد چرا با هم کار کنند؟ درحالیکه دو دیدگاه مختلف به بهتر شدن کار کمک می کند اما الزاما این قاعده که هر فیلمی با کارگردانی مشترک، نتیجه موفقی دارد، ثابت نیست. ما هم تا جایی به صورت مشترک، فیلم ساختیم و بعد تصمیم گرفتیم که به صورت مستقل کار کنیم که امری طبیعی است.
در فیلم «صد دام» از بازیگران چهره در کمدی استفاده کردید که شناخته شده ترین آنها رضا عطاران است، از این همکاری بگویید؟
آقای عطاران که از بازیگران درجه یک کمدی کشور هستند لطف کرد و در این فیلم با ما همراه شد. آقای عطاران مشاور من در فیلمنامه و کارگردانی این پروژه بود. بقیه بازیگران هم براساس اقتضا و خصوصیت هر نقش، انتخاب شدند. خوشبختانه گروه درجه یک، همراه، همدل و کاربلدی را دور هم جمع کردیم و امیدواریم خروجی کار به دل مخاطب بنشیند چون همه برای این فیلم زحمت کشیدند تا دل مردم را شاد کنیم. همه تلاشمان را کردیم تا یک کمدی سرپا بسازیم که به شعور مخاطب توهین نکند و به سلیقه آنها احترام بگذاریم. امیدوارم مردم از تماشای «صد دام» لذت ببرند و آن را دوست داشته باشند.
این فیلم، اولین نقش کمدی پریناز ایزدیار است؟
همینطور است. خانم ایزدیار برای پذیرش این نقش خیلی چالش داشت. نمی دانم پیش از این هم پیشنهاد بازی در فیلم کمدی را داشته یا نه ولی وقتی قصه را خواند و درباره فضا و کاراکتر با هم حرف زدیم، به نتایج خوبی رسیدیم و بازی در این نقش را قبول کرد. بهرحال هر بازیگری، توانایی و ظرفیت هایی دارد و کارگردان باید این ظرفیت ها را متناسب با آن نقش برای انتخاب بازیگران مد نظر قرار دهد. ضمن اینکه بسیاری از بازیگرها دوست دارند در موقعیت های جدید، خودشان را به چالش بکشند و خانم ایزدیار خیلی خلاقانه با اولین نقش کمدی اش مواجه شد. البته درباره کیفیت بازی های فیلم، مردم باید قضاوت کنند.
آیا مسیر فیلمسازی شما با ساخت این کمدی، مشخص شده و آثار بعدی تان در همین فضا خواهد بود؟
ممکن است که اثر بعدی من در ژانر دیگری باشد. قصه «صد دام» در ژانر کمدی بهتر جواب می داد. شاید قصه بعدی من در جهان معمایی یا جهان فانتزی، بهتر جواب بدهد. انتخاب ژانر به فضا و ظرفیت های قصه و فیلمنامه برمی گردد که باید با تصمیم درست نویسنده و فیلمساز، جهان قصه انتخاب شود. نمی دانم فیلم بعدی ام در چه ژانری است. بستگی به فضای قصه دارد؛ اینکه محتوا در چه فرمی روایت شود که بیشترین تاثیر را روی مخاطب داشته باشد.
نظر شما