قدس آنلاین

فانوس انزلی ۴۰ سال قدیمی‌تر از برج بیگ‌بن لندن است/ جایگاه نور و آتش

سال‌ها درِ آن بسته بود و کسی نمی‌توانست از آن دیدن کند. دو سه سالی می‌شود با تلاش اداره میراث فرهنگی انزلی، برج، اندکی مرمت و با تعویض سیستم روشنایی، قابل بازدید شده است.

«علم شمشیری» هر محرم برمی‌گردد به قشم/ مسافر دریای اشک

مردها جمع می‌شوند، علم بلند فلزی را از پوش سبزش بیرون می‌آوردند، می‌بوسند و با انبوهی از پارچه‌های سبز تزیین می‌کنند. شامگاه ششم محرم، در مسجد علی بن ابی طالب قشم، «علم شمشیری» آماده شده تا روز هفتم، روی دست‌ها به سفر برود.

اهالی فراهان، نخستین روز تابستان را به یاد اسطوره ارش، جشن می‌گیرند

تیری در چله تموز

گندم‌ها که خوشه ببندند و خوشه‌ها که به خرمن بنشینند، یعنی تابستان از راه رسیده است؛ یعنی تیرماهِ تموز است؛ فصل فراوانی آب و محصول؛ وقت جشن خرمن؛ هنگامه یادکرد از پهلوانی اساطیری به نام «آرش»‌، که اگر نبود، آب و زمینی نداشتیم تا در آن گندم بکاریم.

اهالی افوس، در هشتادمین روز از بهار، جشنی متفاوت را برگزار می‌کرده‌اند / حکومت از یاد رفته زنان

زن‌ها دیگر شوقی ندارند که شاهی انتخاب ‌کنند و وزیر و وزرایی. حکومت یک روزه زنان در افوس، حالا سال‌هاست که بر باد رفته و دور نیست که از یادها هم برود.

هرمزگانی‌ها این موقع سال مشغول درست‌کردن یک ترشی مخصوص هستند/ سوغاتی مخصوص استانِ انبه

هرمزگان در اردیبهشت‌ و خرداد، حال و هوای دیگری دارد. بوی سیر و سرکه، گشنیز و سیاه‌دانه فضای خانه‌ها را پر می‌کند. شیشه‌های شسته شده و دبه‌های آماده در گوشه‌های حیاط و کنج تراس‌ها صف کشیده‌اند تا از سلطان میوه‌ها به نحو شایسته‌‎ای استقبال کنند.

مشتری‌ها اگر مسافر باشند، یا فلافل سفارش می‌دهند یا سمبوسه اما آبادانی‌ها چیز دیگری می‌خواهند

پاکوره با طعم آبادان

پاکوره، فقط مال آبادان نیست؛ اما پاکوره‌های آبادانی طعم دیگری دارند. پاکوره آبادانی، هنوز هم در آبادان مشتری‌های فراوان دارد؛ فلافلی‌های آبادان هم این را خوب می‌دانند.

پوشش صورت خانم‌های هرمزگانی یکی از مهم‌ترین نمادهای فرهنگی منطقه به شمار می‌رود/ برقی زیر برقع

در شهرهای ساحلی استان هرمزگان دختران و زنان از گذشته خیلی دور از برقع برای پنهان نگه داشتن چهره خود از افراد نامحرم به عنوان حجاب استفاده می‌کردند. در بندرعباس ۴۰۰ سال است که برقع مورد استفاده قرارگرفته است.

قلعه و قبرستان، آخرین نشانه‌های افسانه‌ای است که جایی در حاشیه مشهد شکل گرفته است/ قصه عاشقان دشت توس

از «قلعه عاشقان» فقط دای و دیوارهایش مانده و درخت‌های توتش. برج‌های خشت و گلی، خراب شده‌اند و سقف‌ خانه‌های گنبدی فروریخته‌اند. چراغ قلعه اما روشن است. زن‌ها نگذشته‌اند قصه عاشقان فراموش بشود؛ حتی حالا که باغ‌ویلاها از هر طرف قلعه را محاصره کرده‌اند.

شیرازی‌ها برای پیدا شدن پیکر حضرت احمدبن‌موسی قصه‌ای دارند/ شاه! چراغ

چون ثلث آخر شب شد پیرزن بر حسب معمول روشنایی پرنوری قوی‌تر از دیگر شب‌های جمعه مشاهده کرد و از شدت شعفی که به وی دست داده بود بر بالین‌امیر عضدالدوله می‌آید و بی‌اختیار سه مرتبه فریاد می‌زند: شاه! چراغ...

ابریشم‌کشی در روستای بسکِ تربت حیدریه، شغل آبا و اجدادی است / مردن، پیش از پروانه شدن

آن‌ها که پرخورتر هستند، زودتر پیله می‌کنند و آن‌ها که دیرتر از تخم بیرون می‌آیند رشد ضعیف‌تری دارند اما با فاصله چهار تا پنج روز از هم بیشتر کرم‌ها دور خودشان پیله می‌چینند.

کنار بازار زرگرها، همیشه بساط شیرینی‌پزی به‌راه است/ خوشمزه‌های کرمانشاهی

در مجاورت بازار سنتی زرگرهای کرمانشاه چندین مغازه پخت و عرضه نان برنجی و کاک وجود دارد که بوی این شیرینی تمام خیابان را فراگرفته و میهمانان و حتی مردم کرمانشاه را به خود جذب می‌کند.

کوره‌های کهن‌پیشه خمینی‌شهر هنوز روشن است/ توی جیب آدم، چی بهتر از نخودچی؟

آقامرتضی و برادرش اما هنوز کوره‌شان روشن است. آن‌ها تمام عمرشان را صرف نخودبریزی کرده‌اند. قدیم‌ها رسم بوده که پسرها پیشه پدرها را در پیش بگیرند مرتضی و برادر بزرگ‌ترش هم از این موضوع مستثنا نبوده‌اند.

در تایباد در گوشه خراسان رضوی روستایی هست که همه چیزش تاریخی است / جوزقان؛ ناشناخته و رازآلود

در «جوزقان»، همه چیز بوی تاریخ می‌دهد؛ تاریخی کمتر به شناخت ‌درآمده؛ ریشه فروبرده در فرهنگ ایران کهن، و شاخ و برگ گرفته از عرفان اسلامی.

گروه‌های رصدی تاریک‌ترین مناطق را انتخاب می‌کنند آن هم برای رصد اجرام نجومی

گاهی به آسمان نگاه کن

در آزادراه تهران قم، غروب خورشید با آن لکه درشت زرد، همیشه دیدنی است. خورشید که غروب می‌کند انگار دنیای پر شگفت دیگری آغاز می‌شود. جهان شب؛ دنیایی زیر سقف ستارگان، پر از شگفتی و پرسش.

گالش‌ها به مزار سیدابراهیم لاهیجان ارادت ویژه دارند

نذر شاخ گوزن برای «چهل ستون»

ایوان، ستون‌های چوبی تراش خورده بلندی دارد که بدون هیچ میخی به سرشیرهای زیر بام چفت شده است. ستون‌های چوبی رو به ضریح، نقش و نگارهای زیبایی دارد و درهای چوبی مشبکی که به روی پاشنه می‌چرخد، ذوق و سلیقه معماران و نجاران گیلانی را نشان می‌دهد.

پهلوان‌های زمین‌ خاکی گود زینل‌خان / چوخه‌کارهای مدعی، سیزده و چهارده‌ فروردین را در تپه‌های اسفراین می‌گذرانند

اسفراینی‌ها همپای دیگرانی که هر سال از سرخس و تربت جام و مشهد و قوچان و بجنورد و گرگان و ده‌ها شهر دیگر استان‌های همجوار می‌آیند، سیزده و چهارده فروردین را در محلی می‌گذرانند که سال‌ها قبل چشمه‌ای در آن جاری بوده است. چشمه‌ای به نام «زینل خان».