هادی جعفرپور، وکیل پایه یک دادگستری، درباره مسئولیت حقوقی فردی که مصدوم حوادثی مثل تصادف، درگیری و ... را به بیمارستان و مراکز درمانی برساند، می‌گوید: در گذشته راجع به کمک به مصدومان قانونی وجود داشت که اگر کسی مصدومی را کنار جاده ببینید و به طور عمدی به او کمک نکند، برای وی مسئولیت کیفری در پی داشت.
جعفرپور تاکید می‌کند: از طرف دیگر اگر کسی هم فرد مصدوم سوانح جاده‌ای را به بیمارستان و مراکز درمانی می‌برد باید ثابت می‌کرد که خود او در این سانحه و مجروحیت فرد مجروح دخالتی نداشته است.
این وکیل پایه یک دادگستری در ادامه می‌گوید: این ماده واحده طی سال‌های اخیر اصلاح شد و فرض بر این است که اگر کسی که در زمان مشاهده مصدوم شدن افراد در حوادث و سوانح آن‌ها را به بیمارستان برساند، مسئولیت کیفری نداشته و دخالتی در حادثه نداشته و فقط و صرفا بنابر اطلاعاتی که از حادثه و نوع حادثه دارد گزارشی برای بیمارستان تنظیم می‌کند و در واقع پرونده همان جا بسته می‌شود؛ مگر اینکه قراین و شواهد نشان دهد که خود فرد در تصادف یا حادثه منجر به جرح دخیل بوده است.
جعفرپور اضافه می‌کند: مستند به ماده واحده خودداری از کمک به مصدومان جاده‌ای و ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی که مقرر می‌کند هرگاه کسی فعلی که انجام آن را بر عهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن جنایتی واقع شود، چنین شخصی دارای مسئولیت کیفری است.
او می‌گوید: جمع ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی و ماده واحدی از کمک به مصدومین جاده‌ای موجب شد تا در برنامه چهارم و پنجم توسعه پیرامون اشخاصی که در تصادف دخالت نداشته‌اند و برای کمک به مصدومان آن ها را به بیمارستان یا مراکز درمانی منتقل می‌کردند و گاهی دچار درگیری و تشکیل پرونده می‌شدند در بند به ماده ۳۷ قانون برنامه توسعه برنامه پنجم توسعه و آیین نامه اجرایی قانون برنامه چهارم توسعه ماده ۹۲ آن پیش بینی شد که چنین اشخاصی مسئولیت حقوقی و کیفری ندارند.
جعفرپور می‌گوید: حتی تصریح شده است که بیمارستان‌ها یا درمانگاه‌هایی که چنین اشخاصی مراجعه می‌کنند و برای این افراد مانع تراشی یا تشکیل پرونده می‌دهند، مستند به همان ماده واحده خودداری از کمک به مصدومان جاده‌ای آن بیمارستان یا درمانگاه دارای مسئولیت کیفری شناخته می‌شوند.
نظر شما