کارگردان مستند «بنز ایرانی» طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: پس از پایان ساخت این مستند و نمایش آن در جشنواره سینما حقیقت، برای اکران عمومی فیلم در بسترهای آنلاین و جشنواره‌های سینمایی به سازمان سینمایی مراجعه کردم، اما هنوز پاسخی واضح و مشخص درباره سرنوشت فیلم دریافت نکردم. در پاسخ‌ها گفته می‌شود که فیلم دارای مسأله است و هر بار خانمی جوان که دبیر جلسات شورایی نامشخص است، با اشاره به یک کاغذ، مواردی را مطرح می‌کند و در نهایت مرا ارجاع می‌دهد به آیین‌نامه‌ای که در سال ۱۳۶۱ تصویب شده و طبق آن، انکار یا تحریف اصول دین اسلام یا اهانت به آن‌ها در فیلم‌ها ممنوع است. همچنین، نفی برابری انسان‌ها از هر رنگ، نژاد، زبان و قوم و تحریک اختلافات نژادی و قومی، اشاعه فساد و فحشا، ترغیب به اعتیاد و راه‌های کسب درآمد نامشروع نیز ممنوع است.
این موارد به نظر می‌رسد با موضوع مستند من که درباره تاریخ تولید خودرو بنز در ایران ساخته شده، هیچ تناسبی ندارد. فیلمی که مشاور کارگردان آن، سیواش سرمدی، سازنده فیلم «منصور» بوده و ده‌ها مشاور و کارشناس از بدنه سازمان سینمایی بر آن نظارت کرده‌اند، اجازه نمایش آن در جشنواره سینما حقیقت را دادند و این نمایش هیچ واکنش منفی نداشته بلکه با تشویق همراه بوده است.
اگر به آثار نمایش داده شده در سینماها و شبکه نمایش خانگی نگاه کنید، مصادیق فراوانی از موضوعاتی که در آیین‌نامه سال ۱۳۶۱ ممنوع شده است را می‌توانید پیدا کنید، اما به نظر می‌رسد که یک شورای ناشناخته و پنهان، تصمیم گرفته است که هر فیلمی را که نپسندند، با تعابیری دلخواه و بدون اجازه حق دفاع، برای مدت‌ها بلاتکلیف نگه دارد و سرمایه مادی و معنوی سازندگان آن را معطل کند.
این اقدام خلاف منشور حقوق شهروندی و قانون اساسی است و متأسفانه این روند حتی در دولت‌های مختلف ادامه دارد. در حالی که فیلم‌های توقیفی سینمای ایران همچون «آدم برفی» و «مارمولک» بارها در تلویزیون پخش شده‌اند، مدیران فرهنگی همچنان بی‌اعتنا به حقوق شهروندی، سرمایه شخصی و انسانی هنرمندان را به خطر می‌اندازند و در شوراهایی پشت درهای بسته بدون شفافیت و شراکت دادرسی عادلانه، درباره سرنوشت فیلم‌ها و سینماگران تصمیم‌گیری می‌کنند.
نظر شما