روزنامه جوان در سرمقاله خود نوشت: در سال‌های اخیر، رهبر انقلاب شعار سال را عمدتاً به مسائل اقتصادی و به‌ویژه «تولید» اختصاص داده‌اند. این نام‌گذاری‌ها درواقع نوعی جهت‌دهی و هدایت کشور در مسیر صحیح است؛ همان مسئولیتی که برای امام و رهبر جامعه تعریف شده تا راه را از چاه نشان دهد. اما اینکه چرا در این سال‌ها این‌قدر بر تولید تأکید می‌شود، دلایل داخلی و خارجی مشخصی دارد.

برای بیش از یک دهه، ایران با یک جنگ اقتصادی تمام‌عیار مواجه بوده؛ جنگی که گرچه همه مشکلات اقتصادی کشور را نمی‌سازد، اما بسیاری از بیماری‌های پنهان اقتصاد ایران را آشکار کرده است. تحریم‌های فلج‌کننده‌ای که از سال‌ها پیش علیه جمهوری اسلامی اعمال شده‌اند، هرگاه روند مذاکرات ایران و غرب دچار چالش شده، عده‌ای این سؤال را مطرح کرده‌اند: اگر مذاکره نه، پس چه؟ این در حالی است که مذاکره هیچ‌گاه راه‌حل اصلی جمهوری اسلامی نبوده و نیست.

جریان رسانه‌ای و سیاسی دشمن، سعی کرده این ذهنیت را القا کند که بدون غرب، کاری از ما ساخته نیست. همین مسئله باعث شده حتی زمانی که برجام امضا شد، امید واهی به بهبود معیشت در دل جامعه ایجاد شود. اما تجربه نشان داد که حتی با توافق، اگر زیرساخت‌های اقتصاد داخلی تقویت نشوند، گرهی باز نخواهد شد. جهش‌های ارزی سال ۱۳۹۷، نتیجه‌ی گره زدن معیشت مردم به عواملی بیرونی همچون مذاکره بود؛ عواملی که عملاً نقش اصلی را در اقتصاد ندارند.

امروز هم مجدداً همان مسیر غلط در حال تکرار است؛ بستن امید مردم به مسائلی همچون مذاکره یا FATF، بدون توجه به بنای درونی اقتصاد. چه توافقی انجام شود چه نشود، بدون بنای مستحکم اقتصادی، بهبود معیشت در کار نخواهد بود. حتی حامیان مذاکره نیز اذعان دارند که تنها در صورت قدرت داخلی است که می‌توان به توافق خوب رسید. این قدرت هم با مؤلفه‌هایی چون دفاع ملی، حضور منطقه‌ای، سرمایه اجتماعی و مهم‌تر از همه تولید ملی شکل می‌گیرد.

تمرکز بر تولید، تنها راه مقابله با ضعف اقتصادی است. همه کشورهایی که شرایطی شبیه ایران داشته‌اند، با تمرکز مستمر بر تولید توانسته‌اند پیشرفت کنند. این مسیر البته دشوار است؛ ایران سال‌ها به خام‌فروشی نفت خو گرفته و طبیعی است که گذار به اقتصاد تولیدمحور با موانع زیادی همراه باشد. برخی افراد، چه از روی منفعت‌طلبی و چه از روی ناآگاهی، ممکن است با اشاره به کشورهای نفتی منطقه و رفاه مقطعی آن‌ها، مردم را دلسرد کنند. یا با اشاره به تحقق نیافتن کامل اهداف تولیدی، این مسیر را بی‌ثمر جلوه دهند. راه نجات کشور از دل تولید می‌گذرد، و تا زمانی که اقتصاد دچار مشکل است، باید همچنان بر جهش تولید تأکید شود. این تنها مسیر ساخت «ایران قوی» است.