بر اساس این گزارش، میزان ریزگرد دیروز در شهرهای آبادان به ۹۷۰، امیدیه ۴۰۹، اندیمشک ۲۰۸، ایذه ۹۴، بهبهان ۱۲۵ و حمیدیه هزار و ۳۲۶ میکروم گرم رسید. همچنین میزان ریزگرد در شهرهای خرمشهر هزار و ۴۱۵، دزفول ۳۶۰، رامشیر ۶۵۱، رامهرمز ۱۲۴، سوسنگرد هزار و ۶۶۲، شوشتر ۷۲۹ و گتوند ۷۵۵ میکروم گرم بود. جمعه ۱۲ اردیبهشت میزان ریزگرد در شهرهای ماهشهر به هزار و ۸۳۹، هندیجان هزار و ۲۰۴ و هویزه هزار و ۳۱۶ میکروگرم رسیده بود.
بحران تکراری ریزگردها
پیش از این نیز ۲۵ فروردین سال جاری طوفانی از خاک و شن از کشورهای عربستان و عراق برخاست و به‌سوی جنوب و جنوب‌غرب ایران وارد شد. توده عظیم گردوغبار که خاستگاه آن به بیابان‌های خشک‌ شده و تالاب‌های رها شده منطقه بازمی‌گردد، ابتدا بصره را درنوردید، برق قطع شد، پروازها معلق شدند. پنج تصادف در جاده نجف ثبت شد و هزار و ۸۰۰ نفر راهی مراکز درمانی شدند که یکی از آن‌ها جانش را از دست داد. این توده سپس به‌ سمت خوزستان آمد و استان را به حالت فوق‌العاده برد. کیفیت هوا در اغلب مناطق استان به سطح «خطرناک» رسید و تنها واکنش مسئولان این بود که ۲۶ فروردین را تعطیل عمومی اعلام کردند.
واکنش خاکستری مسئولان
این در حالی است که کارشناسان محیط‌زیست هشدار می‌دهند خشک ‌شدن هورالعظیم؛ این تالاب حیاتی و مشترک میان ایران و عراق، در قلب این بحران قرار دارد. آن‌ها سال‌هاست هشدار داده‌اند اگر تالاب‌ها بمیرند، شهرها هم نمی‌توانند نفس بکشند.
پزشکان نیز همواره درباره ارتباط مستقیم ریزگردها با سرطان ریه، سکته‌های قلبی، آلزایمر، دیابت و سایر بیماری‌ها هشدار می‌دهند.
آمارهای رسمی البته در سال ۱۴۰۰ نشان می‌دهدسالانه حدود ۳هزار میلیارد تومان تنها به‌دلیل هجوم شن‌های روان و ریزگردها به زیرساخت‌ها، زمین‌های کشاورزی و سکونتگاه‌ها خسارت وارد می‌شود. خوزستان به تنهایی ۳۵۰ هزار هکتار کانون فعال ریزگرد دارد. این یعنی فاجعه‌ای در حال وقوع، نه تهدیدی دوردست. با این ‌همه به ‌نظر می‌رسد محیط‌زیست اولویت هیچ‌کدام از نهادهای کشور نیست. بودجه که کم می‌شود، نخستین قربانی، سلامت مردم و هوای پاک است. در اهواز کافی‌ است سر را بچرخانی تا فلرهای نفتی در حال سوختن را ببینی؛ شعله‌هایی که سوختن سلامت مردم را هم تداوم می‌بخشند و واکنش نمایندگان همچنان در سطح مصاحبه و وعده باقی ‌مانده و آنچه بیش از گردوغبار، مردم خوزستان را خسته کرده، نه آسمان قهوه‌ای؛ بلکه واکنش‌های خاکستری مسئولان است.
تاریخچه هجوم ریزگردها در اهواز
گفتنی است گرد و غبار پدیده‌ای است که به‌ صورت موردی از سال ۱۳۸۲ در اهواز دیده شده و از سال ۱۳۸۴ به صورت جدی افزایش پیدا کرد و در سال‌های اخیر در ایران افزایش یافت که علت آن خشک شدن تالاب‌های ایران و عراق است به طوری که در پی خشک شدن بیش از ۲ میلیون هکتار از تالاب‌های عراق و بیش از ۴۰ درصد تالاب‌های خوزستان، این تالاب‌ها تبدیل به کانون ریزگرد شده است.
منشأ خارجی این ریزگردها کشور عراق است؛ زیرا در این کشور ۲٫۵ میلیون هکتار مساحت تالابی وجود دارد که تا سال ۱۳۷۹ حدود ۲ میلیون هکتار از آن‌ها خشک شده یا کاربری تالابی خود را از دست دادند و سازمان ملل در همان سال، خشکی تالاب‌های بین‌النهرین را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فاجعه‌های زیست‌محیطی جهان معرفی و عنوان کرد که راهکارحل این مسئله، احیای تالاب‌هاست.