حجت‌الاسلام والمسلمین محمد مروارید، از اساتید حوزه علمیه مشهد، در گفت‌وگویی به ویژگی‌های شخصیتی آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی پرداخت و گفت: از زمانی که ایشان در مدرسه آیت‌الله موسوی‌نژاد مشهد تدریس می‌کردند، یعنی حدود ۴۰ سال پیش، با شخصیت‌شان آشنا بودم.

من در آن ایام یک طلبه‌ی ساده بودم و ایشان با همان جایگاه و موقعیت، با من مصافحه می‌کردند، گاهی تا سه دقیقه دست من در دست‌شان بود. این نهایت تواضع و مردم‌داری ایشان بود.

وی افزود: آیت‌الله رئیسی هیچ‌گاه برای خود شأن و حصاری قائل نبود. حتی وقتی رئیس قوه قضائیه شد و بعدها رئیس‌جمهور، باز هم همان خصلت مردمی و خاکی بودن را داشت. بارها دیدم که صمیمی‌ترین ارتباط را با عامه‌ی مردم برقرار می‌کرد؛ حتی اجازه نمی‌داد تیم حفاظتی مانع ارتباط مردم با او شوند و روحیه‌ی مردمی، خالص و خدایی را، در هر جایگاهی، داشت.

او درادامه با اشاره به شهادت آیت‌الله رئیسی، گفت: وقتی یک شخصیت بزرگ در زمان حیاتش ناشناخته بماند و پس از شهادتش شناخته شود، این یعنی خدمت خالصانه. مردم وقتی دیدند چه زحماتی ایشان کشیده‌اند، از دل و جان ناراحت شدند که چرا در زمان حیات، آن‌چنان که باید قدردانی نکرده‌اند. این گرفتاری بزرگ جامعه ماست که قدر بعضی انسان‌های خادم را دیر می‌فهمیم.

حجت‌الاسلام مروارید در ادامه تأکید کرد: حکمرانی آیت‌الله رئیسی، حکمرانی الهی بود؛ دلباخته‌ی خدمت به مردم و متعهد به موازین اسلامی. او برای رضای خدا کار می‌کرد، نه برای دیده شدن. حتی وقتی تولیت آستان قدس را برعهده داشت، تحولاتی بزرگ ایجاد کرد. هرچند من خودم از خدمات آستان استفاده می‌کردم، ولی ترجیح دادم ژتون غذا را به کسی بدهم که نیاز بیشتری دارد. این هم یکی از نگاه‌هایی است که خود ایشان هم همیشه داشتند: کمک به نیازمند، پیش از خود.

او گفت: برای ادامه راه، تنها باید به توفیقات الهی و رهبری داهیانه مقام معظم رهبری امید بست. امید ما این است که این سبک حکمرانی مردمی و الهی، در مسیر انقلاب اسلامی، ادامه یابد.