ابراهیم غفاری در گفت‌وگویی با اشاره به تدوین پروتکل سلامت روان در سازمان بهزیستی کشور افزود: توصیه ما به خانواده‌ها این است که در وهله اول، محیطی امن و حمایتگر برای فرزندان‌شان فراهم کنند. محیطی که در آن، کودک احساس امنیت عاطفی و روانی داشته باشد و بتواند بدون واهمه و نگرانی، حرف بزند و احساساتش را بیان کند.

غفاری ادامه داد: اطلاعات مربوط به شرایط بحرانی باید به زبان ساده، قابل فهم و متناسب با سن و درک کودک به او منتقل شود. لازم نیست همه جزئیات را بگوییم. پررنگ کردن نگرانی‌ها در ذهن کودکان، فقط آن‌ها را بیشتر درگیر اضطراب می‌کند.

وی تاکید کرد: خانواده‌ها نباید اجازه دهند نظم روزمره کودکان به هم بخورد. بازی کردن، دیدن دوستان و پیگیری فعالیت‌های عادی روزانه، برای کودکان مهم است. این روال روزمره، لنگر روانی آن‌ها را حفظ می‌کند و مانع از آشفتگی ذهنی‌شان می‌شود.

مدیرکل دفتر خدمات مشاوره و امور روان‌شناختی سازمان بهزیستی کشور در ادامه به نقش فعالیت‌های آرامش‌بخش و بازی‌های روان‌درمانی اشاره کرد و افزود: در راهنمای سلامت روانی که تدوین شده است، توصیه‌های متعددی برای این موضوع در نظر گرفته‌ایم. بازی‌های خلاقانه، داستان‌سرایی، نقاشی و فعالیت‌های هنری از جمله شیوه‌هایی هستند که می‌توانند به تخلیه هیجانی کودک کمک کنند. این کارها موجب می‌شوند کودک احساسات خود را در فضایی بی‌خطر و قابل مدیریت، ابراز کند.

غفاری تأکید کرد: در این راهنما، آموزش مهارت‌های ابراز احساسات را هم در قالب بازی و گفت‌وگوهای آزاد خانوادگی بدون قضاوت گنجانده‌ایم. این بسیار مهم است که کودک بتواند درباره ترس‌ها، نگرانی‌ها و احساساتش حرف بزند؛ بدون آنکه سرزنش یا نادیده گرفته شود.

وی با بیان اینکه ترس و نگرانی در کودکان در شرایط بحرانی موضوعی طبیعی است، گفت: اینکه کودکان در چنین روزهایی سوال‌هایی درباره آینده داشته باشند، کاملاً طبیعی است. مهم این است که والدین به صحبت‌های‌شان گوش دهند و فضای گفت‌وگو را باز بگذارند. همچنین خانواده‌ها می‌توانند کودکان را به فعالیت‌های گروهی، بازی‌های دسته‌جمعی و تعاملات مثبت تشویق کنند؛ چرا که این فعالیت‌ها سهم مؤثری در افزایش حس امنیت کودکان دارد.

مدیرکل دفتر خدمات مشاوره و امور روان‌شناختی سازمان بهزیستی کشور در پایان یادآور شد: وظیفه ماست که از سلامت روان نسل آینده محافظت کنیم؛ نه‌فقط با دور نگه داشتن آن‌ها از اخبار تلخ، بلکه با آموزش مهارت‌های مقابله، ابراز احساسات و تاب‌آوری. امیدواریم با همراهی خانواده‌ها و به کارگیری راهنماهای کاربردی، در این مسیر قدم‌های مؤثری برداریم.