این اولین باری نیست که سارقان خطوط آهن زیر پای مسافران و واگن های تجاری را خالی می کنند. مهر ماه سال ۱۳۹۸ با خروج قطار مسافربری تهران-زاهدان و جان باختن تعداد ۴ نفر از هموطنان بسیاری از گمانه زنی ها مبنی بر خرابکاری بالا گرفت اما پس از بازرسی از ریل ها مشخص شد که پیچ و مهره های به سرقت رفته عامل این حادثه دلخراش بود!
از تلخی مرگ چهار انسان بی‌گناه که بگذریم ، ماجرا وقتی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم دلیل باز کردن پیچ‌های آهنی با هدف فروش آهن آلات و سودجویی است!
تا پیش‌ازاین بارها اخباری مبنی بر سرقت تابلوهای راهنمایی و رانندگی یا کابل‌های برق شنیده بودیم، اما این‌که فروش چند کیلو آهن به چنین فاجعه‌ای منجر شود تلخی این حادثه را صدچندان می‌کند.
بنا بر اظهارات مسئولان اگر در یک مسیر ۲۰ تا ۳۰پیچ توسط سارقان باز شود، همین تعداد اتصالات به سرقت رفته به خروج قطار از ریل منجر می شود.
کشفیات پلیس راه آهن کشور در سال گذشته و به میزان افزون بر ۴۰ تن آهن آلات و پیچ و مهره سرقت شده از راه آهن سراسری گواه اینست که این مشکل معطوف به سیستان و بلوچستان نیست و «قطار سرقت» سرعت گرفته است.
مسبوق به سابقه
پیچ دزدها تاکنون قطارهای زیادی را از خط خارج کرده اند.خروج قطار اتوبوسی گرگان – اینچه برون از ریل نیز در زمره حوادثی است که به دلیل سرقت پیچ‌های ریل اتفاق افتاد. قطار تهران- رشت نیز فقط ۱۰ روز پس از افتتاح در محدوده رودبار مورد سرقت قرار گرفت که البته شانس با مسافران بود و ناظران شرکت راه‌آهن توانستند به‌موقع از بروز فاجعه جلوگیری کنند.
واژگون شدن قطار باری حامل ۳۵۰ تن گندم با ۷ واگن حوالی شهر قدس و یا خروج قطار تهران – تبریز در محدوده ایستگاه سهند در آذربایجان شرقی نیز را باید به فهرست این حوادث افزود.
سرقت سه سوته
باز کردن پیچ های خط آهن ابزارپیشرفته‌ای طلب نمی‌کند و لذا کارکنان راه‌آهن با ابزار خودشان هر پیچ را در چهار ثانیه باز می‌کنند، لذا یک فرد عادی هم که دسترسی به این ابزار ندارد می‌تواند در زمان حدود ۱۵ ثانیه هر پیچ را باز کند.جنس این پیچ و پابندها از آهن است و وزن مجموع پیچ و پابند و فنر آن به حدود یک کیلوگرم می رسد.
برخی افراد ناشناس حدود ۱۷۰ تا ۱۸۰ پیچ و پابند ریل را در طول حدود ۵۰ تا ۶۰ متر باز می کنند که در مجموع ۱۶۸ کیلوگرم آهن مستعمل می شود و لذا ایجاد این نقطه خطر قطار را از ریل خارج می کند.
چه باید کرد؟
ازآنجاکه باز کردن پیچ و پابندها در یک خط ریلی آن هم در فاصله تنها ۶۰ متر فرآیند خیلی زمانبری نیست لذا ممکن است از چشم راهبان‌ها دور بماند.
در هر ایستگاه راه‌آهن راهبان‌ها هرروز به سمت یکدیگر حرکت کرده و نهایتاً در وسط یک خط کارنامه‌هایشان را با یکدیگر به‌منظور تائید چک نهایی خط تعویض کرده و از همان مسیر برمی‌گردند اما ممکن است در یک ایستگاه رفت‌وبرگشت مسیر حدود هشت ساعت و حتی بیشتر طول بکشد و طی این مدت افراد ناشناس اقدام به باز کردن پیچ و مهره‌ها کرده باشند.
به گفته کارشناسان راه دیگری برای بازدید و رصد مسیر وجود ندارد و نمی‌توان طول ۱۲ هزار کیلومتر شبکه ریلی را به‌صورت متر به متر از روش‌های آنلاین، تصویری و رصد کرد و برای متر به متر خط آهن آن نمی‌توان نگهبان استخدام کرد و لذا به نظر می رسد مدیریت این مسئله تنها به رفاه، امنیت و دیگر پارامترهای فرهنگی و اجتماعی جامعه بازمی‌گردد.
نظر شما