یوسف رحیمی درباره اقدامات پرستاران طی ۱۲ روز جنگ تحمیلی اظهار کرد: جامعه پرستاری از نخستین لحظات تهاجم رژیم صهیونی به کشور برای خدمت‌رسانی اعلام آمادگی کرد و نه تنها پرستاران، بلکه دانشجویان و بازنشستگان نیز برای خدمت‌رسانی اعلام آمادگی کردند. هیئت‌مدیره‌های نظام پرستاری سراسر کشور نسبت به تهیه فهرست پرستاران داوطلب اقدام کردند تا افراد داوطلب در صورت نیاز به نقاط مختلف کشور اعزام شوند. معاون پرستاری وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری نیز نسبت به جمع‌آوری و ساماندهی افراد داوطلب ارائه خدمات طی ۴۸ ساعت اقدام کردند که اقدامی بسیار شایسته است.

وی با اشاره به آسیب به چند بیمارستان طی ۱۲ روز جنگ تحمیلی، تصریح کرد: تعداد قابل‌توجهی بیمارستان مورد تجاوز قرار گرفتند که میزان آسیب‌ در ۳ بیمارستان نسبت به سایر مراکز درمانی مورد اصابت، بیشتر بود و در برخی شرایط بیمارستان به نحوی بود که منجر به تخلیه این مرکز درمانی شد. برخی پرستارانی که در این ۳ بیمارستان نیز به ارائه خدمت می‌پرداختند، آسیب دیدند.

نایب‌رئیس دوم شورای عالی سازمان نظام پرستاری درباره شرایط کاری پرستاران طی جنگ ۱۲ روزه گفت: پرستاران با شرایط‌ استرس‌زا مواجه شدند؛ چرا که امکان حمله‌های پرتوی و شیمیایی وجود داشت و این موضوع سبب افزایش نگرانی کادر درمان می‌شد و به تدریج آمادگی مواجهه با حملات شیمیایی و پرتوی در بیمارستان‌ها ایجاد شد. پیش از جنگ ۱۲ روزه نیز کلاس‌های پدافند غیرعامل برای مواجهه با حملات شیمیایی و پرتوی در بیمارستان‌ها برگزار می‌شد اما تجاوز رژیم صهیونیستی به کشور شرایطی را برای مراکز درمانی به وجود آورد تا بیمارستان‌ها برای هرگونه حمله‌ و تجاوز به کشور آماده شوند.

رحیمی با بیان اینکه وضعیت ارائه خدمات درمانی در جنگ ۱۲ روزه مطلوب بود، تصریح کرد: آمار و ارقام بیانگر این است که حدود ۵هزار نفر به دلیل تروما به مراکز درمانی منتقل شدند و تعداد قابل توجهی از این افراد نیز ترخیص شده‌اند. هیچ گزارشی مبنی بر عدم ارائه خدمات به مجروحان یا بر زمین ماندن خدمات در مراکز درمانی طی مدت‌زمان تهاجم رژیم صهیونیستی به کشور گزارش نشده است. کادر درمان و بیمارستان‌های کشور طی جنگ ۱۲ روزه محک خوردند و مانند همیشه سربلند بیرون آمدند.

وی با بیان اینکه حوزه سلامت باید جزو اولویت‌های کشور باشد، اظهار کرد: به نظر می‌رسد نظام سلامت برای دولت چهاردهم نسبت به دیگر دولت‌ها اولویت بیشتری دارد. من بر این باور هستم که وزارت بهداشت باید به نیروهای عملیاتی نظام سلامت به طور ویژه توجه‌ کند. پزشکان، پرستاران و پرسنل پیش‌بیمارستانی، جزو نیروهای عملیاتی نظام سلامت هستند و باید سنگر را در شرایط بحرانی با تمام قوا برای فداکاری حفظ کنند. بازهم تاکید می‌کنم منابع انسانی نظام سلامت باید تقویت شود. اگر نیروی پرستاری کشور و معیشت این گروه تقویت شود، دست پر تر خواهیم بود و نگرانی کمتری برای ارائه خدمات در اتفاقات مشابه خواهیم داشت.