خسرو رفیعی درباره بحران بی‌آبی کشور اظهار کرد:متأسفانه مدیرعامل آب تهران با مسئله بی‌آبی، بیش از آنکه اختیار و امکانات عملی برای مدیریت بحران داشته باشد، فقط می‌تواند از مردم بخواهد صرفه‌جویی کنند چرا که عملاً آبی برای توزیع نمانده و باید بپذیریم که مدیریت منابع آب نیازمند نگاه بلندمدت است و این موضوع با تغییرات زودهنگام مدیران به نتیجه نخواهد رسید.

وی ادامه داد: برای مقایسه کافی است بدانیم که در برخی کشورها مثل پاکستان، مدیرعامل سازمان آب یک منطقه را تا زمان بازنشستگی تغییر نمی‌دهند اما در ایران هر بار که وزیری تغییر می‌کند، نخستین کسی را که تغییر می‌دهد مدیرعامل سازمان آب است. این در حالی است که این افراد تازه با شکست‌ها و بحران‌های خشکسالی روبرومی‌شوند و تجربه ای برای حل آن ندارند درحالیکه مدیران قبلی تجربه به دست آوردند و درست زمانیکه می‌توان از تجربیاتشان استفاده کرد آن ها را تغییر می‌دهند که در کشور ما نباید این تغییر رخ دهد. مدیرانی که اشتباه کردند، هم باید پاسخگو باشند.

این کارشناس با اشاره به دهه ۷۰ و به‌ویژه در سال ۱۳۸۰ که تهران با کمبود آب مواجه شده بود و مجبور به اجرای نوبت‌بندی شد، عنوان کرد: آب مناطق مختلف تهران به‌صورت برنامه‌ریزی‌شده قطع می‌شد. مردم با مشکلات جدی مواجه بودند. یکی از پیامدهای قطع و وصل‌های مکرر، فشاری است که وارد بر لوله‌های فرسوده تهران می‌شود و منجر به ترکیدگی و خرابی گسترده در سیستم آبرسانی می‌شود. پس از وصل مجدد نیز آب قرمز وارد منازل می‌شود که ناشی از لوله‌های زنگ‌زده است و مشکلاتی را برای مردم ایجاد می‌کند.

رفیعی تأکید کرد: نوبت‌بندی آب با توجه به تجربه‌ای که داشتیم، مشکلات زیادی دارد. اگر امروز مسئولان به سمت نوبت‌بندی بروند، تنها به این دلیل است که هیچ راهی باقی نمانده است اما باید بدانیم که مشکل فقط تهران نیست. آب یک مسئله ملی است نه منطقه‌ای.

این کارشناس با بیان اینکه مسئله آب را از مسائل سیاسی دور کنیم، عنوان کرد: در گذشته آب به دست میراب‌ها بود و میراب‌ها تقسیم آب را انجام می‌دادند، حالا این وظیفه به دولت سپرده شده اما متأسفانه دچار تصمیم‌گیری نادرست شده‌ایم و سازمان‌ها درگیر مسائل اشتباه شدند.

وی افزود: همیشه یاد گرفته ایم که هشدارها را به مردم بدهیم در حالیکه مسئولان باید در نوک پیکان هشدارها باشند و همیشه از مردم خواسته می‌شود صرفه جویی کنید پس وظیفه مسئولان چیست؟ این مسئولان هستند که باید پاسخگو باشند چراکه کوتاهی و بی توجهی آن ها سبب‌شده تا کار به اینجا برسد و بگویند مردم صرفه جویی کنند.

این کارشناس در پاسخ به اینکه در برابر بحران کمبود آب چه اقدامات فوری باید صورت بگیرد عنوان کرد: کشوری که گذشته خود را نشناسد، نمی‌تواند آینده خود را بسازد، در تاریخ کشور ما زمانی که کشور دانش سدسازی را نداشت، ما در کشور سد چغازنبیل، سد شوشتر را داشتیم و در تخت جمشید سیستم فاضلاب داشتیم. اما امروز در کوتاه‌مدت و فوری، باید بار دیگر به مردم هشدار بدهیم و از آن ها بخواهیم در این زمینه با ما همکاری کنند و هیچ راه دیگری جز صرفه جویی مردم وجود ندارد بنابراین مردم باید بدانند که آب نداریم.

وی ادامه داد: در حال حاضر باید راهکاری پیشنهاد دهیم و می‌دانیم که برای مصارف داخلی منازل، شیرهای کاهش‌دهنده مصرف وجود دارد. در این زمینه این پرسش مطرح می‌شود که چرا وزارت نیرو و سازمان آب، این شیرها را خریداری نمی‌کند تا در اختیار مردم بگذارند؟ این شیرآلات کاهش‌دهنده مصرف به دلیل فشار هوایی که دارد، سبب می‌شود متوجه مقدار کم آب نشویم و با این شیرآلات ۵۰ درصد در مصرف آب صرفه‌جویی می‌شود. در این راستا باید از سازندگان این شیرآلات حمایت کنیم و اجازه ندهیم در فروشگاه‌ها شیرآلات قدیمی به فروش برسد. دولت می‌تواند قیمت این شیرآلات را به قبوض آب اضافه کند.

این کارشناس تصریح کرد: در سال ۱۳۷۰ هر مترمکعب آب ۵ ریال بوده و امروز بیش از هزار تومان به فروش می‌رسد و بهای ما برای هر مترمکعب هزار تا سه هزار تومان است. پس یکی از راهکارهای فوری، خریداری و نصب شیرآلات کاهش‌دهنده است.

رفیعی گفت: دومین راهکار این است که اجازه ندهیم فضای سبز با آب‌های زیرزمینی که برای شرب است آبیاری شود، در حالی که هنوز در تهران شاهد چمن‌کاری هستیم و آب آبیاری این فضا از کجا می‌آید؟ آب آبیاری این فضاها از طریق آب‌های زیرزمینی تأمین می‌شود و این در حالی است که آب‌های زیرزمینی در حال نابودی است.

وی با طرح این پرسش که آیا شرب واجب‌تر است یا آبیاری فضای سبز و پارک‌ها، اظهار کرد: ما در آبیاری گیاهان باید از آبیاری قطره‌ای استفاده کنیم و با فناوری‌های نوین در این حوزه اقدام کنیم و نسبت به ۱۰ سال گذشته بسیار پیشرفت کرده‌ایم. ما می‌خواهیم که فضای سبز داشته باشیم، زیر درختمان لوله آب را رد کنیم و به روش قطره‌ای به آن‌ها آب بدهیم؛ این روزها این کارها خیلی ساده شده چرا که فناوری‌های نوین به‌مراتب نسبت به ۱۰ سال پیش بسیار پیشرفته شده‌اند.