چند شب است خواب درستی ندارم. نمی‌دانم چرا. شاید تأثیر همان تصویری است که از میان صدها تصویر روزمره صف غذا، تصمیم گرفت یکهو از قاب فیلم بیرون بیاید و تبدیل به واقعیت گرسنگی و ناامیدی شود و تارهای مرکزی شرافت و انسانیتم را بلرزاند که هی انسان دو پا! چطور هنوز روی دوپایت بی‌وقفه راه می‌روی و حتی ذره‌ای هماهنگی عصب و عضله‌ات را از دست نداده‌ای؟
چه اعصاب آرام و عضله قدرتمندی داری مرد! حتماً خیلی ناهار خورده‌ای و کنارش کوکا را هم بالا زده‌ای؟
میوه‌ات یادت نرود عصب و عضله‌ خالص. فیبر نخوری همسترینگ‌هایت خشک می‌شود. همسترینگ خشک دیده‌ای؟ مگر آن نوزاد چهل روزه را ندیدی؟
بله ۴۰ روز فیبر نخوری بافت عضلانی‌ات ... و عصب مرکزی‌ات... ۴۰ روز زمان زیادی است وقتی کلاً ۴۰ روز است که به دنیا آمده‌ای. راستی تو چند روزه‌ای چربی مفید متحرک؟
همیشه دوست داشتم یک بار چله‌نشینی را امتحان کنم. چله آب‌سیب و انگور، چله سرکه و کاهو، چله زیارت امام رضا(ع)، چله دعای عهد... این آخری را می‌گفتند اگر بگیری امام زمان(عج) را می‌بینی... حالا ببینم که چه بگویم؟ اصلاً مگر به دیدن است؟ شمر هم امام حسین(ع) را می‌دید، تازه عمر سعد رفیق امام حسین(ع) بود. راستی! اگر ۴۰روز هیچ چیزی نخوری چه می‌بینی؟ ما می‌خواستیم با چله‌هایمان چه چیز عجیبی را ببینیم خدا؟ حالا چرا حتی یک تصویر ساده را هم نمی‌توانیم درست ببینیم؟ مشکل در نسخه چشم پزشکم است ظاهراً: سه بار در روز حرکت دورانی چشم و ۳۰ ثانیه زل زدن به فاصله سه متری. فاصله عکس با چشمم همین حدود بود که دیدم نوزاد چهل‌روزه‌ای روی تخت دراز کشیده و عضلاتش...
ای دخترِ مو حناییِ صورت گرفته‌ای که منتظرِ کاسه‌ای آش در صف ایستاده‌ای و وقتی دوربین را می‌بینی اشک شرافتت بی‌اختیار سرازیر می‌شود! من راز ندیدن عکس‌هایت را فهمیده‌ام. رازش شلوغی فریم تصویر است. تصویر تو؟ نه! قاب عکس شما که نه روسری داشت و نه کفش. آن‌قدر هم خاکی بود که هیچ رنگی را نشان نمی‌داد. فریم تصویر مانیتورم را می‌گویم:
سمت چپ بالا: می‌خواهی در یک هفته ۲۰ کیلو لاغر شوی؟
سمت چپ پایین: همین حالا درآمد ۱۰۰میلیونی‌ات را تضمین کن!
سمت راست بالا: فشارخون شوخی نداره همین الان کلیک کن.۶ ثانیه اول ویدئو تو هم یک دلقک آمد و رپ خواند و تور تابستانه آنتالیا را تبلیغ کرد. آهنگش اصلاً با صدای گریه‌های آرام تو جور درنمی‌آمد اما باید ۶ ثانیه تحمل می‌کردم.
بله. مشکل در تصاویر پشت تصویر تو بود که در زندگی روزمره ما هیچ نسبتی با چشم‌های تو نداشت. راستی هوای خودت را داشته باش دختر امیدواری که هنوز یک کاسه آش خوشحالت می‌کند. شاید چند روز دیگر تو را هم سمت راست بالا تبدیل به فلش متحرکی کنند که دیگر مخاطبی برای دیدن ندارد. چشم‌های زیبا در غزه، همین الان کلیک کن... .