فاطمه شریف، نامی آشنا در فوتسال بانوان ایران و آسیاست؛ ستاره‌ای که روزگاری با پیراهن تیم ملی در میادین بین‌المللی خوش درخشید و امروز در قامت سرمربی تیم ملی فوتسال نوجوانان دختر، مسیر تازه‌ای را پیش پای نسل آینده گشوده است. او با سال‌ها تجربه بازی در سطح ملی و بین‌المللی، اکنون با نگاهی نو و رویکردی علمی، نه‌تنها بر رشد فنی بازیکنان تمرکز دارد بلکه بر اخلاق حرفه‌ای، مسئولیت‌پذیری و شخصیت اجتماعی آنان نیز تأکید ویژه‌ای می‌کند. حضور او در کنار تیم نوجوانان، نمادی از پیوند تجربه و آینده‌سازی است؛ جایی که نام ایران را در عرصه جهانی پررنگ‌تر می‌سازد.
قهرمانی با تیم‌ملی فوتسال بانوان در مسابقات غرب آسیای اردن ۲۰۰۷، مقام چهارمی با تیم‌ملی فوتسال بانوان در مسابقات آسیایی ویتنام ۲۰۰۹، مقام سومی با تیم‌ملی فوتسال بانوان در مسابقات ویکتوری دی روسیه ۲۰۱۳ و مقام سومی با تیم‌ملی فوتسال بانوان در مسابقات ویکتوری دی روسیه ۲۰۱۴ ازجمله افتخارات شریف در دوران بازی برای تیم‌ملی فوتسال ایران است.
او در رده باشگاهی در سال۱۳۹۱ با لباس متین ورامین موفق شد با به ثمر رساندن ۶۲گل به عنوان خانم گلی لیگ برتر فوتسال بانوان ایران نیز دست یابد.
همچنین چندی پیش سایت فوتسال پلنت، فاطمه شریف، مربی اسبق تیم ملی فوتسال بانوان ایران را در فهرست ۱۰ مربی برتر باشگاهی جهان در سال ۲۰۲۴ قرار داد.
در ادامه گفت‌وگوی اختصاصی قدس را با این سرمربی خوشنام می‌خوانید.
علاقه شما به فوتبال و مربیگری از کجا نشأت گرفت؟
از کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشتم و مرتب با برادرانم و بقیه بچه‌های فامیل بازی می‌کردم. معمولاً روال این است که بازیکنان پس از پایان دوران بازیکنی به مربیگری روی می‌آورند تا تجربیات حرفه‌ای خود را منتقل کنند. من هم همین مسیر را طی کردم. به طور رسمی از سال ۱۳۷۷ در رشته فوتسال در مشهد وارد عرصه حرفه‌ای شدم و از همان جا به مرور مسیر پیشرفت من شکل گرفت؛ ابتدا بازی در تیم استان، سپس تیم‌های مطرح‌تر کشور، تیم ملی و در نهایت پس از پایان دوران بازیکنی، شروع مربیگری بود که حدود هشت سال پیش اتفاق افتاد.
تجربه بازیکنی مسیر مربیگری شما را هموار کرد؟
تقریباً می‌شود گفت من زودتر از هم‌دوره‌ای‌های خودم وارد این مسیر شدم. دلیل اصلی این تصمیم هم علاقه شخصی من به شروع سریع‌تر بود. طبیعتاً هر مربی برای کسب تجربه باید از تیم‌های پایه آغاز کند و به مرور به تیم‌های رده بالاتر برود. من هم از این قاعده مستثنی نبودم. اولین تجربه مربیگری من در تیم کامیاران استان کردستان بود که در لیگ دسته یک کشور حضور داشت. خدارا شکر از همان ابتدا با لیگ شروع کردم و بعد از آن وارد تیم‌های لیگ برتر شدم و اکنون هم در تیم ملی نوجوانان به عنوان سرمربی فعالیت می‌کنم.
سخت‌ترین بازی که تجربه کرده‌اید کدام بوده است؟
تمام بازی‌ها دشوار هستند و نمی‌توان هیچ مسابقه‌ای را از پیش ساده دانست. اما به طور خاص بازی‌های تیم ملی مقابل تیم‌های مدعی جهان مانند اسپانیا و روسیه دشواری‌های خاصی داشته‌اند. این کشورها همواره جزو قدرت‌های برتر جهان بوده و کیفیت بسیار بالایی دارند.
سومین دوره بازی‌های آسیایی نوجوانان در پیش است. چالش‌های پیش‌روی این تیم در مسیر آماده‌سازی برای رقابت‌های بین‌المللی چیست؟
تیم ملی فوتسال نوجوانان برای اولین بار تشکیل شده است. تا امروز سه مرحله اردو داشته‌ایم. اولین اردو در اردیبهشت ماه برگزار شد و قرار بود پس از امتحانات خرداد ادامه پیدا کند که به دلیل شرایط کشور متوقف شد. سپس در مرداد یک اردوی انتخابی داشتیم و اکنون در سومین اردو حضور داریم. مهم‌ترین چالش ما، نبود بازی‌های دوستانه بین‌المللی است که امیدواریم با پیگیری فدراسیون برطرف شود، چون بازیکنان ما برای اولین بار لباس تیم ملی را بر تن می‌کنند و تجربه بین‌المللی ندارند.
بزرگ‌ترین چالش شما در کار با بازیکنان نوجوان چیست؟
کار کردن با بازیکنان نوجوان ویژگی‌های خاصی دارد، مخصوصاً که نسل زد، نسل متفاوتی است. اما در کنار سختی‌ها، جذابیت‌های زیادی هم دارد. ما در انتخاب بازیکنان علاوه بر معیارهای فنی، به اخلاق و شخصیت نیز توجه داشته‌ایم و سعی می‌کنیم در کنار آموزش مسائل فنی، روی شخصیت آنها هم کار کنیم؛ چراکه این بازیکنان نماینده کشور ما در میادین آسیایی و جهانی خواهند بود. در مجموع شیرینی کار کردن با این نسل آنقدر زیاد است که سختی‌ها را فراموش می‌کنیم و به آینده امیدواریم.
یعنی برای انتقال بازیکنان مستعد از رده پایه به تیم ملی بزرگسالان برنامه مشخصی دارید؟
بله. نخستین اقدام ما حضور خانم مظفر به عنوان مدیر فنی در کنار تیم بوده است. ایشان سرمربی تیم ملی بزرگسالان هستند و حضورشان هم انگیزه‌بخش است و هم به ما کمک می‌کند تا مسیر این تیم نوجوانان را متناسب با نیازهای تیم بزرگسالان تنظیم کنیم. هدف ما این است که بازیکنان نوجوان امروز در آینده بتوانند به راحتی در تیم ملی بزرگسالان جای بگیرند. به عبارت دیگر از همین الان ورزشکارانمان را بر اساس نگرش سرمربی تیم بزرگسالان پرورش می‌دهیم تا مسیر هموارتر باشد.
شما هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی در فوتسال بانوان حضور داشته‌اید؛ این دو تجربه چگونه دیدگاهتان را نسبت به پرورش نسل جدید تغییر داده است؟
بازیکنی که خود، تجربه پوشیدن لباس تیم ملی را داشته، بهتر می‌تواند شرایط و سختی‌های ورود به تیم ملی را درک کند. من هم به دلیل این تجربه، می‌دانم بازیکنی که از یک شهر کوچک وارد تیم ملی می‌شود ممکن است استرس بیشتری داشته باشد. بنابراین تلاش می‌کنیم محیطی آرام و بدون استرس فراهم کنیم و فرصت‌های کافی به بازیکنان بدهیم تا توانایی‌هایشان را نشان دهند. همچنین معتقدیم بازیکنان ملی‌پوش نماینده فرهنگی و اجتماعی کشور هستند و رفتار مناسب آنها یک تبلیغ خوب برای ایران است؛ بنابراین بر اخلاق حرفه‌ای نیز تاکید داریم.
چه چالش‌هایی در مسیر فعالیت شما به عنوان یک خانم فوتسالیست در خراسان وجود داشته و چگونه از آنها عبور کردید؟
مهم‌ترین چالش ما نبود اسپانسر و باشگاه‌های حرفه‌ای در استان خراسان بوده است. برخلاف شهرهایی مثل اصفهان (سپاهان و ذوب‌آهن)، تهران (پیکان) یا خوزستان (فولاد)، در مشهد چنین باشگاه‌هایی وجود ندارد. بنابراین بازیکنان مجبور به مهاجرت می‌شوند که مشکلات خاص خودش را دارد. من هم این سختی‌ها را تجربه کردم اما ادامه دادم. امیدوارم روزی باشگاه‌های قدرتمند در استان ما ایجاد شوند تا بازیکنان و مربیان مجبور به ترک شهر و خانواده خود نشوند.
به نظر شما چه زیرساخت‌هایی برای پیشرفت فوتسال بانوان لازم است؟
حضور اسپانسرها و پوشش رسانه‌ای، به‌ویژه پخش مسابقات چه از طریق تلویزیون و چه اینترنت، می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد. این موضوع باعث افزایش علاقه خانواده‌ها می‌شود و در نتیجه استعدادهای بیشتری وارد این رشته خواهند شد. فوتسال بانوان ایران هم‌اکنون در سطح آسیا جایگاه خوبی دارد و برای حفظ آن باید توجه بیشتری به رده‌های پایه شود.
وضعیت آینده فوتسال بانوان ایران به ویژه در آسیا را چطور ارزیابی می‌کنید؟
با توجه به اینکه احتمال ورود فوتسال به المپیک وجود دارد و همچنین نخستین دوره جام جهانی فوتسال بانوان برگزار خواهد شد، کشورهای مختلف سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در این بخش انجام می‌دهند. کار ایران هم سخت‌تر خواهد شد، البته که ایران بازیکنان مستعد زیادی دارد، اما برای عقب نماندن باید توجه بیشتری به تیم‌های پایه و لیگ‌های داخلی شود.
به عنوان سؤال آخر، چه توصیه‌ای به دخترانی دارید که می‌خواهند فوتسال را به صورت حرفه‌ای دنبال کنند؟
من همیشه گفته‌ام کسی که می‌خواهد فوتسالیست حرفه‌ای شود، باید بداند این مسیر پر از چالش و سختی است. نباید انتظار داشت همیشه در اوج باشد. گاهی شرایط به خوبی پیش می‌رود و گاهی نه. موفق کسی است که در روزهای سخت ناامید نشود و در روزهای موفقیت مغرور نشود. با پشتکار و استمرار می‌توان به اهداف رسید.
نظر شما