ابوالحسن اتابکی، دکترای تاریخ از کشف یک سنگ‌نوشته کوچک باستانی با قدمت ۱۶۰۰ ساله در استان فارس خبر داد که در «اواخر دوره ساسانی» بر دیواره صخره‌های دشت مرودشت به نگارش در آمده است.به گفته این پژوهشگر این سنگ نوشته یکی از شاهکارهای ایرانی در دوره ساسانی است که در ابعاد بسیار کوچک ۴×۷ سانتی متر ترسیم شده و با ابزاری به قطر ۵/. میلیمتر (۲۵ گیج) نگاشته شده است.

نجمه ابراهیمی پژوهشگر تاریخی نیز گفت: این کتیبه در ۹ سطر به خط پهلوی کتابی و فارسی میانه به کتابت در آمده که دو سطر نخست آن به وسیله رسوبات صخره‌ای پوشیده شده است.

وی افزود: این سنگ نبشته که بوسیله یکی از اهالی شهر استخر به نگارش در آمده، شامل یک «متن دینی» با محتوای اعمال نیک (کرفه) و گناه(winah) و همچنین ویژگی‌های کرفه بزرگ در مذهب دوره ساسانی ست که به زودی در نشریات علمی به چاپ خواهد رسید.

ابراهیمی گفت: سنجش کرفه (ثواب) و گناه به دلیل باور به دنیای پس از مرگ و جاودانگی روان، همواره در طول دوره ساسانی و در سنگ نوشته‌ها و متون مذهبی پس از آن مورد توجه قرار گرفته است. از این‌رو در سنگ نوشته‌های «کرتیر»، موبد اوایل دوره ساسانی و کتاب‌های دینی زرتشتی مانند «بندهش»، «وندیداد»، «ارداویراف نامه»، «روایت داراب هرمزدیار»، «مینوی خرد»، «دادستان دینی»، «شایست ناشایست»، «روایت امید اشو وهیشتان»، «مادیان هزار دادستان»، «صدر نثر»، «دینکرد» و بسیاری از متون دیگر به تفسیر درباره این موضوع سخن روا داشته شده و برآیند آن چنین است که روان پارسایان و پرهیزکاران دارای کرفه (اعمال نیک) در بهشت پاداش می‌یابند و روان گناهکاران در دوزخ برای پاک شدن گناهشان، پادفره (کیفر) می‌بینند.