مکانی که از همان لحظه‌ی ورود، عطر خدمت و شور میزبانی‌اش، به مشام می‌رسید.

این موکب، به‌ویژه برای زائرانی که از محورهای نیشابور و تربت‌جام رهسپار مشهدالرضا (ع) بودند، همچون آغوشی باز، تدارک دیده شده بود.

زائران خسته از مسیرهای طولانی، در اینجا می‌توانستند دمی بیاسایند؛ توقفی کوتاه در میانه‌ی راه، اما با آرامشی عمیق و پر از معنویت.

خادمان افتخاری ـ بیش از ۱۵۰ نفر از بخش‌های مختلف ـ شبانه‌روز در حال خدمت بودند.

از چایخانه‌ای که پیاله‌های چای داغ و لبخندهای گرم را توأمان تعارف می‌کرد، تا درمانگاه دارالشفا، که نگرانی‌های جسمی زائران ر، ا مرهم می‌گذاشت.

سرویس‌های بهداشتی و حمام‌ها، فضایی تمیز و مطمئن برای رفع خستگی فراهم کرده و آرایشگاه و خیاط‌خانه، با خدمات کوچک اما دلنشین، تجربه‌ای از مهربانی را، به سفر زائران می‌افزود.

پذیرایی روزانه از زائران با صبحانه، ناهار و شام، جلوه‌ای دیگر از مهمان‌نوازی این موکب بود؛ سفره‌هایی ساده اما آکنده از عشق و اخلاص، که هر لقمه‌اش، طعم معنویت داشت.

این موکب، تا شام شهادت مولایمان، حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، با شور و دلسوزی خادمانش ادامه یافت و به زائران حریم رضوی با عشق و ایثار، خدمت‌رسانی کرد.