نمایش استحکام ساختار اجتماعی و پایداری نظام سیاسی ایران در جنگ تحمیلی اسرائیل و آمریکا واقعیتی است که دشمن را به تمرکز بیشتر بر جنگ روانی و تضعیف داخلی کشور سوق داده است؛ چراکه اختلافات داخلی ناشی از نفاق و غفلت است که می‌تواند اتحاد در دفاع از نظام و کشور را تهدید کند و ایستادگی در برابر دشمن را به چالش بکشد.
رهبر معظم انقلاب برای مقابله با این راهبرد همواره بر وحدت ملی و حفظ یکپارچگی دولت و ملت در برابر تهدیدهای خارجی تأکید کرده‌اند، تا جایی که در آخرین بیانات خود از این ضرورت به «اتحاد مقدس» تعبیر کردند.
اما سخن گفتن از وحدت ملی و حمایت همیشگی رهبر معظم انقلاب از کارگزاران نظام، همواره با سوءبرداشت‌هایی همراه بوده است که گاه از سوی برخی کنشگران سیاسی به تعطیلی تفکر و تحلیل و حتی الغای کارکردهای نظارتی دستگاه‌ها تعبیر می‌شود.
در مراعات روش نقد و نصح و خیرخواهی نسبت به کارگزاران نظام شکی نیست؛ ولی این خیرخواهی منافاتی با انجام وظیفه نقد و نظر و نصیحت نداشته و اتفاقاً بیان دلسوزانه کاستی‌ها، اعتراض آگاهانه به کژی‌ها و مطالبه درست راستی‌ها عین خیرخواهی و شفقت و تسهیلگر حرکت مدیران خدوم نظام خواهد بود.
از سوی دیگر اصولاً وحدت ملی تنها با وجود کثرات است که مفهوم پیدا می‌کند. اتحاد در برابر دشمن برای دفاع از کشور، وقتی ارزشمند است که در عین اختلاف سلیقه اتفاق بیفتد و به نادیده گرفتن تفاوت‌ها منجر نشود؛ چراکه چنین مسیری نه‌تنها به وحدت پایدار نمی‌انجامد، بلکه خود به زمینه‌ای برای انشقاق و چنددستگی تبدیل خواهد شد. اختلاف‌هایی که از نگاه رهبر معظم انقلاب نیز به رسمیت شناخته می‌شوند: «اختلاف سلیقه سیاسی اجتماعی وجود دارد، لکن در دفاع از نظام، دفاع از کشور و ایستادگی در مقابل دشمن، مردم متحدند». پیش از این هم رهبر فرزانه انقلاب از «کنار هم ایستادن افراد با وزن مذهبی کاملاً متفاوت و جهت‌گیری‌های سیاسی گوناگون و حتی متضاد» و چهره‌ها و پوشش‌های مختلف گفته بودند که موجب اتحاد عظیم ملی شد و این «اختلاف سلیقه سیاسی و وزن متفاوت مذهبی، منافاتی با کنار هم ایستادن برای دفاع از حقیقت مشترک دفاع از ایران عزیز و نظام اسلامی» نداشت.
آزاداندیشی، نقد و مطالبه مردمی از محکمات منظومه فکری رهبر معظم انقلاب است؛ تا جایی ‌که حتی اعتراض به مسائل نظامی را نیز با در نظر گرفتن شرایط و مقتضیاتش روا می‌دانند. اما نکته جالبی که در بیانات اخیر ایشان وجود داشت، آزاداندیشی در مبانی نظام بود. گرچه ایشان بنا بر قرائنی برخی بیانیه‌ها و کنش‌های سیاسی را در راستای خدشه‌دار کردن همدلی و یکصدایی ملی و همراه با تخریب مبانی جمهوری اسلامی ارزیابی کردند، اما بلافاصله تصریح می‌کنند ارائه فکر نو و حتی تکمیل و اصلاح این مبانی با رعایت جوانب و مصالحش امکان‌پذیر است.
جالب است در همان سخنانی که عده‌ای آن را به مثابه پایان نقد و بریدن صدای منتقدان تلقی کردند، رهبر معظم انقلاب حتی باب نقد و اصلاح مبانی جمهوری اسلامی را نیز باز کردند. این یعنی با پرهیز از تخریب و رعایت اصول و نیز در عین حفظ وحدت ملی، هیچ خط قرمزی در نظریه‌پردازی، تحلیل، نقد و اصلاح هیچ یک از مدیران، مناصب، عملکردها، سیاست‌ها و غیره وجود ندارد و حتی مبانی و اصول جمهوری اسلامی که همیشه به منزله ناموس فکری و نظری نظام تلقی می‌شود نیز از نگاه آزاداندیشانه رهبر فرزانه انقلاب، امکان نقد و نظر و حتی تکمیل و اصلاح را خواهد داشت.