در حالی که در فوتبال حرفه‌ای جهان این منبع مالی بزرگ‌ترین پشتوانه اقتصادی باشگاه‌ها به شمار می‌رود، در ایران سال‌ها باشگاه‌ها از این حق محروم مانده بودند. تصمیم اخیر مجلس مبنی بر واگذاری کامل و بی‌چون و چرای حق پخش به باشگاه‌ها و الزام صداوسیما به پرداخت آن را می‌توان نقطه عطفی در تاریخ ورزش کشور دانست. این مصوبه در صورت اجرای دقیق، می‌تواند بسیاری از مشکلات مالی باشگاه‌ها را کاهش داده و زمینه توسعه زیرساخت‌های ورزشی را فراهم کند.
حق پخش تلویزیونی در دنیا بخش عمده‌ای از درآمد باشگاه‌ها را تشکیل می‌دهد. در لیگ‌های معتبر اروپا، از جمله لیگ برتر انگلیس و لالیگای اسپانیا، بخش زیادی از بودجه باشگاه‌ها از محل فروش حق پخش تأمین می‌شود. این درآمد امکان جذب بازیکنان باکیفیت، توسعه آکادمی‌های پایه و ارتقای امکانات ورزشی را به وجود می‌آورد. اما در ایران، باشگاه‌ها سال‌ها ناچار بودند برای تأمین بودجه به اسپانسرینگ و کمک‌های دولتی تکیه کنند؛ منابعی که هم ناپایدار بود و هم ناکافی.
همین امر موجب شد بسیاری از باشگاه‌ها با بدهی‌های سنگین، مشکلات مدیریتی و حتی خطر انحلال روبه‌رو شوند.با تصمیم جدید مجلس، امید می‌رود باشگاه‌ها به یک منبع درآمد پایدار دست یابند. نخستین اثر مثبت این مصوبه، توانایی باشگاه‌ها در تسویه بدهی‌های گذشته خواهد بود. در گام بعدی، منابع تازه می‌تواند صرف توسعه ورزشگاه‌ها، بازسازی زمین‌های تمرین و ایجاد امکانات مدرن شود. همچنین باشگاه‌ها قادر خواهند بود به آکادمی‌های خود اهمیت بیشتری داده و در پرورش استعدادهای جوان سرمایه‌گذاری کنند؛ اقدامی که در بلندمدت کیفیت فوتبال کشور را ارتقا خواهد داد.
از سوی دیگر، این تصمیم می‌تواند پیامدهای اجتماعی و فرهنگی مهمی داشته باشد. باشگاه‌هایی که از نظر مالی تقویت شوند، قادر خواهند بود در حوزه مسئولیت اجتماعی فعال‌تر باشند. اجرای پروژه‌های فرهنگی و اجتماعی، حمایت از هواداران و ارتقای رابطه باشگاه با جامعه، از جمله دستاوردهای احتمالی است.
همچنین افزایش کیفیت لیگ داخلی با جذب بازیکنان و مربیان توانمند، جذابیت مسابقات را بیشتر کرده و مخاطبان تلویزیونی را افزایش خواهد داد.
این امر به نوبه خود، چرخه درآمدی را تقویت کرده و منافع بیشتری برای همه طرف‌ها به همراه خواهد داشت.با این حال، اجرای درست این قانون به سازوکارهای دقیق و شفاف نیاز دارد. تعیین میزان دقیق حق پخش، نحوه تقسیم درآمد میان باشگاه‌ها و نظارت بر هزینه‌کرد آن، از مسائل کلیدی است. اگر این موارد به‌خوبی مدیریت نشود، خطر ایجاد اختلافات تازه میان صداوسیما، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها وجود دارد.
همچنین باید تضمین شود که درآمد حاصل از حق پخش صرف هزینه‌های مقطعی و خریدهای پرریسک نشود؛ بلکه به‌طور هدفمند برای توسعه پایدار زیرساخت‌ها و ارتقای فوتبال پایه هزینه شود.
در مجموع، مصوبه مجلس را می‌توان گامی بزرگ در جهت حرفه‌ای‌سازی فوتبال ایران دانست. این تصمیم نه‌تنها می‌تواند باشگاه‌ها را از بحران مالی برهاند؛ بلکه با مدیریت صحیح، آینده‌ای روشن برای فوتبال کشور ترسیم کند. اکنون همه نگاه‌ها به اجرای دقیق این قانون دوخته شده است؛ جایی که مشخص خواهد شد آیا فوتبال ایران قادر است از این فرصت تاریخی برای جهشی پایدار استفاده کند یا بار دیگر در گرداب مشکلات مدیریتی گرفتار خواهد شد؟
آنچه مسلم است تصمیم اخیر مجلس و خارج شدن باشگاه‌ها از زیر سلطه صداوسیما، نویدبخش روزهایی خوش برای باشگاه‌های پرهوادار فوتبال ایران است.