روزنامه خراسان درمورد عملکرد اخیر مجلس شورای اسلامی در صفحه سیاسی خود نوشت: در هفته‌های اخیر، صحن علنی مجلس بیش از آن که عرصه تضارب آرا، تصمیم‌سازی کلان و حل مسائل اساسی کشور باشد، به فضایی پرتنش، مملو از فریادهای توخالی و رادیکال تبدیل شده است. در این میان، مدیریت مجلس توسط رئیس مجلس در برابر این وضعیت تا حدی سکوت اختیار کرده است؛ سکوتی که می‌تواند به ۲ شکل تفسیر شود: یا نشانه رضایت است، یا حاکی از ناتوانی در اداره مجلس. قالیباف نباید از واکنش قشر رادیکال به اقتدار مدیریتی خود ترسی داشته باشد و باید با اقتدار و مدیریتی هوشمندانه نگذارد چهره مجلس توسط این گروه در بین اذهان جامعه خراب شود.

عدم واکنش صریح و قاطع قالیباف در برابر رفتار رادیکال‌ها، علاوه بر آن که مجلس را به صحنه‌ای برای نمایش نزاع‌های شخصی و جناحی تبدیل می‌کند، خود او را نیز در معرض آسیب‌های جدی سیاسی قرار داده است. وقتی رئیس مجلس نسبت به توهین‌های نمایندگان در قبال مقامات دولتی بی‌تفاوت است، این بی‌تفاوتی نه‌تنها نشانه‌ای از تساهل و تسامح نیست، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از ضعف مدیریتی و ناتوانی در کنترل جلسات برداشت می‌شود. این وضعیت، ۳ پیامد مشخص به همراه دارد؛ بی‌اعتبار شدن مجلس در میان افکار عمومی، کاهش اقتدار قالیباف به‌عنوان رئیس مجلس و تقویت این تلقی که قالیباف قادر به کنترل مجلس نیست و شاید حتی برخی از این رفتارها را تلویحاً تایید می‌کند.

خراسان معتقد است یک رئیس مجلس مقتدر باید به‌محض مشاهده چنین ادبیاتی، فوراً واکنش نشان دهد، تذکر دهد و اجازه ندهد مجلس به فضای فحاشی سیاسی تبدیل شود. او باید حداقل در تریبون رسمی بر لزوم حفظ حرمت مسئولان و ادبیات محترمانه تاکید کند. اگر قالیباف در این امر کوتاهی کند، نه‌تنها کنترل مجلس از دستش خارج خواهد شد، بلکه خود او نیز به‌عنوان یکی از عوامل عادی‌سازی این رویه شناخته خواهد شد.

اقتدار رئیس مجلس، نیازمند هوشمندی، دیپلماسی و برخوردهای مدیریتی حساب‌ شده است. چیزی که به نظر می‌رسد قالیباف، در این مقطع، نیاز به بازنگری در استراتژی مدیریت خود دارد.
اگر رئیس مجلس همچنان نسبت به این اتفاقات بی‌اعتنا بماند، هزینه‌های سیاسی این انفعال، تنها متوجه جایگاه او نخواهد بود، بلکه به کل مجلس و حتی کلیت حاکمیت ضربه خواهد زد. پیامدهای این وضعیت را می‌توان در چند محور خلاصه کرد؛ افزایش دلسردی عمومی نسبت به عملکرد مجلس، باز شدن فضا برای تندروها و کاهش فضای عقلانیت در مجلس و تضعیف جایگاه قالیباف در انتخابات‌های آینده. نهاد مجلس نباید به محل گسترش ادبیات لمپنیسم و خشونت کلامی تبدیل شود.