روزنامه جوان طی یادداشتی درمورد پیوستن ایران به معاهده ممنوعیت کاربرد سلاح‌های متعارف نوشت: لایحه الحاق ایران به کنوانسیون «ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف» با قید دوفوریت به مجلس ارائه شده است. این کنوانسیون که بیش از ۴۰ سال قدمت دارد، بر محدودیت برخی سلاح‌ها تأکید دارد. نگرانی‌هایی مطرح شده که پیوستن ایران ممکن است به محدودیت‌هایی در استفاده از سلاح‌های راهبردی مانند پهپادهای انتحاری و سلاح‌های لیزری منجر شود.

سخنگوی وزارت دفاع اعلام کرده که ایران تنها به ۲ پروتکل معاهده می‌پیوندد و مشکلی ایجاد نخواهد شد، اما ابهاماتی در مورد پروتکل‌های آینده وجود دارد. دولت هدف از پیوستن را حضور در کارگروه‌های تخصصی و جلوگیری از تصویب پروتکل‌های مغایر با منافع ایران اعلام کرده است. اما با توجه به نفوذ قدرت‌های غربی، احتمال موفقیت ایران در این امر کم به نظر می‌رسد و تجربه گذشته مانند ماجرای پروتکل الحاقی NPT نشان داده که پیوستن به چنین معاهداتی می‌تواند منجر به تعهدات ثانویه شود. در حالی که برخی کشورها NPT را نپذیرفته‌اند و از محدودیت‌های آن مصون مانده‌اند، ایران پس از پذیرش این پیمان با محدودیت‌ها و فشارهای بین‌المللی بیشتری مواجه شده است. پیوستن به معاهدات بین‌المللی تعهدی بلندمدت برای نسل‌های آینده است و نیاز به بررسی دقیق دارد.

قید دوفوریت در این لایحه چالش‌برانگیز است؛ بررسی سریع آن ممکن است مخاطرات ناشناخته‌ای را نادیده بگیرد، اما تأخیر نیز ممکن است فرصت حضور ایران در نشست‌های مرتبط را از بین ببرد. این موضوع تردیدهایی درباره ضرورت پیوستن به کنوانسیون ایجاد کرده است. رهبر معظم انقلاب نیز در سال ۱۳۹۷ تأکید کردند که بسیاری از معاهدات بین‌المللی تحت نفوذ قدرت‌های بزرگ تنظیم می‌شوند و کشورهای مستقل مانند ایران در تصمیم‌گیری‌های اولیه نقشی ندارند. ازاین‌رو، پیوستن به چنین معاهداتی باید با دقت و بررسی همه‌جانبه انجام شود.