قدس؛ شرایط سوریه خیلی سریع دگرگون شد اما این سرعت، یک پیشینه حداقل ۱۳ساله، از شروع اعتراضات در قالب آنچه «انقلاب» یا «بهار عربی» نامیده شد و پس از آن، اعلام موجودیت جدی «دولت اسلامی شام و عراق»، «جبهه النصره»، «جیش الحر» و امثالهم را به همراه دارد. در حالی که در ناآرامی‌های اخیر، موج عظیمی از تصاویر کشتار (به‌ویژه غیرنظامیان و حتی زنان و کودکان) به شکل خودخواسته توسط اعضای گروه حاکم بر سوریه منتشر می‌شود، این سؤال دوباره مطرح است که چه اهدافی در پس این «ماهیت‌نمایی» آشکار و این برداشتن زودهنگام نقاب توسط تروریست‌های بزک (ری‌برند) شده با عنوان «تحریرالشام» وجود دارد؟
فارغ از چیستی‌ها و چرایی‌ها، آنچه در همان ابتدای امر توجه بسیاری از پژوهشگران و تحلیلگران را به خود جلب کرد، عبارت بود از کاربست رسانه توسط گروه‌های تروریستی یاد شده در راستای امیال و اهداف خود و البته، راهبرد ویژه‌ای که با بهره‌مندی از اجتماعی شدن رسانه‌ها، به دستورکار رسمی «داعش و شرکا» در این حوزه تبدیل شد؛ «بترسان و مسلط شو»!
حافظه تصویری بخش عظیمی از جامعه بشری هنوز نمونه‌هایی متنوع از اِعمال تکنیکال این راهبرد را در قالب‌هایی ازقبیل «سوزاندن اسرا در قفس»، «سر بریدن‌های دسته‌جمعی»، «اعدام‌های خیابانی»، «تیرهای خلاص و مُثله کردن مجروحان جنگی» و... با دو کاربرد جداگانه و البته مکمل به یادگار دارد؛ نخست، برساخت چهره‌ای وحشی، خشن و منزجرکننده از اسلام برای دیگران و دوم، ارعاب و تسهیل فرایند سلطه بر محیط و اجتماعات پیرامون.
از کاربرد نخست و میزان موفقیت و یا عدم توفیق آن که بگذریم، استفاده از حربه «ترس» و انتشار آن توسط رسانه، در مواردی توسط اعضای همین گروه‌های حاکم بر سوریه، به تجاربی موفق تبدیل شده است. آنچه در اعدام دسته‌جمعی سربازان و افسران پایگاه هوایی «اسپایکر» در عراق اتفاق افتاد، خود از عوامل مهم و شتاب‌دهنده پیشروی تروریست‌ها در عراق به نظر می‌رسد؛ تا آنجا که تنها چند ساعت با اشغال بغداد فاصله بود اما شد آنچه شد... .
امروز اما تروریست‌های سابق و هیئت حاکمه فعلی در سوریه، در نخستین مواجهه جدی با مخالفت و مقاومت، خیلی زود سراغ راهبرد رسانه‌ای (این بار غیررسمی) خود رفته و بدون هیچ‌گونه ابایی از عواقب و تبعات آن، فیلم کشتار وحشیانه غیرنظامیان، زنان و کودکان، شکار انسان‌های عادی در خیابان‌های یک شهر به سبک بازی‌های کامپیوتری، تحقیر و شکنجه اقلیت‌های مذهبی و... را منتشر می‌کنند و در پایان، پیامی از جولانی در مذمت این‌گونه رفتارها و ضرورت برخورد با خاطیان منتشر می‌شود؛ صرفاً برای خالی نبودن عریضه.
پیامی که لازم بود، توسط مخالفان، منتقدان و رقبای جولانی (به جز اسرائیل بر فرض وجود تعارض) به‌خوبی دریافت شده است؛ ما ترسناکیم! مرد و زن و کودک نمی‌شناسیم و اگر لازم باشد، خیابان‌های شهرتان را با جنازه‌هایتان پر می‌کنیم!
نظر شما