دهم ماه مبارک رمضان مصادف با وفات حضرت خدیجه کبری (س)، بانوی بزرگواری است که خدمات بی‌شماری در صدر اسلام داشته و به‌عنوان همسر پیامبر (ص)، نقش به سزایی در ترویج مکتب اسلام، ایفا کرده است.
از همین رو بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، یکی از آثار خود با عنوان «زندگانی بانو خدیجه کبری» را، معرفی و پیشنهاد می‌کند.
اثر حاضر، دربردارنده زندگانی سراسر فداکاری و افتخار این بانوی بزرگوار است و «پرتوهایی از زندگانی بانو خدیجه کبری (س)»، «حضرت خدیجه کبری (س) پیش‌گام در جهاد اسلام» و «سوی بهشت برین و عام الحزن»، از موضوعات و مباحث اصلی این کتاب است.
«جایگاه حضرت خدیجه (س) در عصر جاهلیت»، «اهمیت این بانوی گرامی در اسلام»، «تجارت و وصلت»، «دعوت پنهانی به اسلام»، «ستم‌های هولناک بر پیامبر (ص)»، «در شعب ابوطالب»، «اندوه حضرت فاطمه (س)»، «زمان وفات» و...نیز از دیگر موضوعاتی است که در این کتاب به آن اشاره شده است.
در بخشی از این اثر آمده است: بانو خدیجه کبری (س) در برپایی و شکل‌گیری دین اسلام، در روزگار رنج و غربت این دین، سهمی به سزا و شایان داشت.
او نه‌تنها با بذل دارایی انبوه خویش بازار اسلام را رونق بخشید، بلکه با غم‌خواری، دردهای پیامبر (ص) را نیز بر او آسان می‌ساخت و دلگرمی‌اش می‌داد تا دعوت خویش را، پی گیرد.
خدیجه کبری (س)، از مهم‌ترین عناصر پویایی و شکل‌گیری اسلام در روزگار رنج و غربت این آیین بود، نه از آن روی که با بذل دارایی انبوه خویش اسلام را انتشار داد و نو مسلمانان بینوا را زیر بال‌وپر گرفت، بلکه به سبب نقش مثبت او در همدردی با پیامبری که به‌شدت رنج می‌کشید و سرکشان و نابخردان قریش، زشت و زننده، به او بی‌حرمتی می‌کردند.
در بخشی از مطالب این کتاب همچنین به وصیت‌نامه ابوطالب (ع) اشاره و آورده شده است: هنگامی که ابوطالب(ع) احساس کرد مرگش نزدیک شده است، در وصیتی جاودان به پسران و دیگر خاندانش، چنین فرمود: «شما را وصیت می کنم که بنای کعبه را بزرگ دارید که خشنودی خدا، قوام زندگی و ثبات سرزمین در آن است. پیوند خویشاوندی را نگاه دارید و آن را نگسلید، زیرا پیوند با خویشاوندان اجل را به تاخیر می‌اندازد و شمارتان را، بسیار می کند».
کتاب «زندگانی بانو خدیجه کبری»، در قطع رقعی، به قلم باقر شریف‌القرشی نوشته شده و کار ترجمه این اثر را، محمد تقدمی صابری، بر عهده داشته است.