اقتصاد ایران سکته کرده است و پیکره نحیف تولید به جای فاتحه و مرثیه سرایی نیازمند درمان است. شعار و منش سال جاری «سرمایه گذاری برای تولید» نشان از وضعیت قرمز تولید صنعتی دارد. فشار تورم بالاست و بنگاه های خرد و کلان که شریان‌های حیاتی اقتصاد ایران محسوب می شوند یک به یک مسدود و ریسک صنعت‌زدایی در کشور را بالا برده اند. اوضاع آن قدر وخیم است که باید برای احیاء این بیمار گلریزان ملی برگزار کنیم.
در حالی این یادداشت را می‌نویسیم که ۶۸۸۵ کارخانه کشور تعطیل شده‌اند و ۷۷ درصد صنایع با یک سوم ظرفیت کار می کنند، نیمی از کارگران به دلیل عدم تناسب حقوق و دستمزد تمایلی به اشتغال ندارند و برخی هم به دلیل عدم توان شرکت‌ها برای تامین هزینه‌ها به خصوص با بالا رفتن نرخ ارز و افزایش قیمت نهاده‌ها، تعدیل شده اند. در چنین شرایطی، شاید نام جشن گلریزان کمی عجیب به نظر برسد اما امروز می‌خواهیم از جنبه‌ای دیگر به این مفهوم نگاه کنیم و پیشنهاد خود را برای برگزاری گلریزان ملی به نیت حمایت از تولیدکنندگانی مطرح می کنیم که شاید به اندازه یک زندانی، نیازمند همراهی مردم باشند.
این کار می تواند در قالب یک پلتفرم مبتنی بر اینترنت اجرایی شود که به کمک‌های مالی برای حمایت از کسب‌وکارها و تولیدکنندگان محلی اختصاص یابد. این پلتفرم، نه تنها یک ابزار مالی، بلکه یک دریچه امید برای کارآفرینان و تولیدکنندگانی است که در شرایط سخت اقتصادی، به دنبال راهی برای بقا و رشد هستند. در واقع، با این مدل، ما می‌توانیم نوعی از کرادفاندینگ (تأمین مالی جمعی) را تجربه کنیم که به‌طور خاص به حمایت از تولیدات داخلی می‌پردازد.
این سکوهای تامین مالی جمعی، به مردم این امکان را می‌دهد که تنها با مبلغی در حدود ۵۰۰ هزارتومان نیز در کسب‌وکارها سرمایه‌گذاری کنند و به تولیدکنندگان برای جذب سرمایه کمک کنند. هرچه حمایت از شیوه‌های مبتنی بر فناوری و ابزارهای نوین تامین مالی تولید بیشتر شود، خدمات و سرمایه‌ها می‌توانند به‌طور مؤثرتری به سمت تولید هدایت شوند.
در این روش یک بازار بزرگ آنلاین داریم، که در آن کسب‌وکارها طرح‌ها و ایده‌های خود را به‌همراه جزئیات و نیازهای مالی خود به اشتراک می‌گذارند. سرمایه‌گذاران نیز می‌توانند با مطالعه این اطلاعات، در صورت تمایل در آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند
اگر به رویدادهای اقتصادی جهانی توجه کرده باشید، احتمالاً بحران مالی سال ۲۰۰۸ را به یاد دارید. پس از این بحران، بانک‌ها و مؤسسات مالی سخت‌گیری‌های زیادی در اعطای وام به کارآفرینان و صاحبان کسب‌وکارها اعمال کردند. این بحران به ما آموخت که باید به دنبال راه‌های جایگزین برای تامین مالی باشیم. به همین دلیل، پلتفرم‌های اینترنتی شکل گرفتند تا کارآفرینان ایده‌های خود را مطرح کنند و افراد علاقه‌مند بتوانند در آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. در این نوع سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران با دریافت مالکیت بخشی از پروژه، در ازای سود نقدی یا افزایش قیمت سهام پروژه‌شان به سود می‌رسند. این سیستم نه‌تنها به تأمین مالی ایده‌های نو کمک می‌کند، بلکه در عین حال، فرصتی برای مشارکت در تولید ملی و رونق اقتصادی کشور نیز به‌شمار می‌رود.
راه اندازی سکوهای تامین مالی با نیت گلریزان برای تولید می‌تواند گام مثبتی در حمایت از کارآفرینان و تولیدکنندگان داخلی باشد. اما این تنها یک گام است. برای احیای تولید ملی، به تلاش و همدلی بیشتری نیاز است. دولت و نهادهای مربوطه نیز باید با ایجاد مشوق‌های مالیاتی، تسهیل قوانین و کاهش بروکراسی، زمینه را برای فعالیت تولیدکنندگان هموار کنند. در این میان به کلید دار بانک مرکزی هم که از مردم می خواهد برای حفظ ارزش ریال خود، در پیش‌خرید سکه شرکت کنند باید گفت برای تقویت تولید دست از طلا فروشی بردارد و بیش از این به تورم انتظاری و افزایش عطش مردم برای خرید سکه و طلا دامن نزند.
به هر روی راه افتادن خطوط تولید کارخانه‌ها نیازمند مشارکت اجتماعی و عرق ملی است و گلریزان برای تولید، دعوتی است به تمام کسانی که دغدغه ایران را دارند، تا با هر توان و امکانی در تفاهمی نانوشته در این حرکت سهیم شوند. شاید امروز، اقتصاد ایران با چالش‌های بزرگی روبرو باشد، اما با تکیه بر توان داخلی، نوآوری و مشارکت همگانی، می‌توانیم این مشکلات را پشت سر بگذاریم.
نظر شما