ازدحام جمعیت، هاله‌ای از نور در صحن‌ها ایجاد کرده است. هر کسی با دل خود آمده، برخی دست بر پنجره فولاد گذاشته‌اند، برخی در گوشه‌ای نشسته و نجواکنان دعا می‌کنند. میان این موج عظیم زائران، چشمم به گروهی می‌افتد؛ خادمیارانی که روپوش سبز بر تن دارند، بی‌صدا و آرام مشغول کاری ظریف و دقیق‌اند. دست‌هایشان روی نقره‌های پنجره فولاد حرکت می‌کند، فرچه‌های مخصوص را بر سطح می‌کشند، لکه‌ها را پاک می‌کنند و جلا می‌دهند. انگار نقره‌ها زیر دستانشان جان تازه می‌گیرند. لحظه‌ای می‌ایستم و نگاهشان می‌کنم. مردم هم مثل من ایستاده‌اند. اینجا، خدمت به امام رضا(ع) نه یک وظیفه بلکه عبادتی عاشقانه است. گروهی از اهل فن که در صنف طلا و نقره سال‌ها تجربه دارند، حالا آمده‌اند تا نقره‌های حرم مطهر را جلا دهند، اما این تنها جلاکاری نیست، این لمس عشق است.

نور و شکوه در بارگاه رضوی برای استقبال از زائران

حرم مطهر رضوی همواره برای استقبال از زائران به نهایت شکوه و آمادگی می‌رسد. زائران از اقصی نقاط جهان راهی مشهد می‌شوند تا دل‌هایشان را به نور حضرت رضا(ع) پیوند دهند. ازدحام در صحن‌ها، زمزمه‌های دعا و نیایش، توسل زائران و نگاه‌های پر از امیدشان به ضریح مطهر، همه تصویری از شکوه این مکان مقدس را ترسیم می‌کند. اما این جلوه‌های زیبایی، تنها نتیجه حضور زائران نیست بلکه حاصل تلاش‌های شبانه‌روزی گروه‌های مختلفی از خادمان حرم مطهر است که همواره درحال آماده‌سازی هستند. یکی از ارکان مهم این آماده‌سازی، بخش آینه رضوان حرم مطهر است که مسئولیت نظافت، جلاکاری و زیباسازی بارگاه رضوی را بر عهده دارد.

محمدرضا عرفانیان، رئیس اداره فراشان حرم مطهر رضوی درباره این اقدام‌های گسترده می‌گوید: «حرم مطهر باید در نهایت تمیزی و زیبایی باشد تا میزبان میلیون‌ها زائر از سراسر جهان باشد. به همین دلیل تمامی بخش‌های نقره و طلای حرم مطهر، ضریح مطهر، پنجره فولاد، درهای ورودی و دیگر نقاط زیارتی، تحت فرایند جلاکاری قرار می‌گیرند. گروه‌های متخصص با حساسیت و دقت بالا، هر جزئی از این بخش‌ها را پرداخت و جلاکاری می‌کنند تا درخشش آن‌ها دوچندان شود».

او درباره اهمیت این اقدام‌ها توضیح می‌دهد: «هر زائری که به مشهد مشرف می‌شود با عشق و ارادت به امام رضا(ع) قدم در این مکان می‌گذارد. ما نیز به عنوان خادمان وظیفه داریم این بارگاه ملکوتی را در نهایت آراستگی حفظ کنیم. تمامی فراشان حرم مطهر، اینجا تنها یک هویت دارند؛ آن‌ها خدمتگزار امام رضا(ع) هستند. در این خدمت، هیچ‌کس از دیگری بالاتر نیست؛ همه یکسان و با افتخار در خدمت زائران و بارگاه مطهر قرار دارند».

این آمادگی گسترده نه‌تنها برای حفظ زیبایی بصری حرم مطهر، بلکه برای ایجاد فضایی سرشار از معنویت است. هر گوشه‌ای از حرم مطهر در حقیقت انعکاسی از نور و کرامت است؛ ضریحی که جلا خورده، پنجره‌های نقره‌ای که درخشش تازه‌ای گرفته‌اند و صحن‌هایی که با دستان خادمان عاشق، آمادگی پذیرایی از زائران را یافته‌اند.

وقتی خدمت، عبادت می‌شود

قدم‌زنان به سمت این گروه می‌روم. نگاه‌های زائران نیز به سمتشان است؛ برخی با کنجکاوی، برخی با تحسین و برخی با دعایی در دل. آنان با حرکاتی دقیق، فرچه‌ها را بر سطح نقره‌ای پنجره فولاد می‌کشند؛ هر بخش را با صبوری و مهارت خاصی جلا می‌دهند، انگار دستی که این کار را انجام می‌دهد، سرشار از عشق به امام رضا(ع) است. با سرپرست این گروه، باقر معبودی‌نژاد به گفت‌وگو می‌نشینم. او که مسئول کشیک آینه رضوان است، درباره این کار توضیح می‌دهد: «ما هر هفته قسمتی از پنجره‌های نقره و طلای حرم مطهر را پرداخت و جلاکاری می‌کنیم. طلا تنها با آب معمولی شسته می‌شود، اما نقره به دلیل اکسیدشدگی، نیاز به پرداخت تخصصی دارد. با استفاده از مواد مخصوص و فرچه‌های خاص، سطح نقره را از کدری خارج کرده و براق می‌کنیم».

هنر و ارادت در خدمت امام رضا(ع)

باقر معبودی‌نژاد، مردی که دهه‌هاست نامش در صنف طلا و جواهر مشهد می‌درخشد، کسی که تجربه‌ای ۵۰ ساله در این هنر دارد و بسیاری او را به عنوان استاد فن می‌شناسند؛ فردی که در صنف خود، جایگاه معتبر و احترام خاصی دارد و در حرم مطهر رضوی مسئول کشیک آینه رضوان است، هر هفته در روزی مشخص، روپوش سبز خدمت در حرم مطهر را بر تن می‌کند و با افتخار قدم در بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) می‌گذارد؛ جایی که دیگر نام و عنوانش اهمیتی ندارد. او اینجا تنها یک هویت دارد؛ خادم امام رضا(ع).

آقای معبودی‌نژاد و اعضای گروه آینه رضوان همگی از پیشکسوتان و متخصصان طلا و نقره هستند. معبودی‌نژاد در این باره می‌گوید: «تمام اعضای آینه رضوان از صنف طلا و جواهر هستند؛ برخی سازنده، برخی فروشنده و برخی متخصص در نقره‌کاری. با وجود جایگاه‌های متفاوت در خارج از حرم مطهر، همه اینجا برای خدمت آمده‌ایم. اینجا همه خادم امام رضا(ع) هستیم؛ همین که در کنار ضریح مطهر این کار را انجام می‌دهیم برایمان بالاترین افتخار است».

در حین گفت‌وگو زائرانی را می‌بینم که نظاره‌گر این لحظات‌اند. برخی می‌ایستند و دعا می‌خوانند، برخی آهسته از خادمان می‌پرسند چگونه می‌توانند عضوی از این گروه باشند. برخی فقط نگاه می‌کنند و لبخندی آرام روی صورتشان نقش می‌بندد. آقای معبودی‌نژاد که با نگاه‌های این زائران آشناست، می‌گوید: «بسیاری از زائران وقتی ما را در حال جلاکاری پنجره فولاد یا ضریح مطهر می‌بینند، بی‌اختیار اشک می‌ریزند و التماس دعا دارند. من بارها این صحنه را دیده‌ام، انگار اینجا نیرویی وجود دارد که ما را برای خدمت فرامی‌خواند».

این لحظات، نه‌تنها کار بلکه عبادتی عاشقانه است؛ خدمتی که از دل برخاسته و با جان انجام می‌شود. آینه رضوان نشان‌دهنده عشق زائران و خادمان به امام مهربانی‌هاست؛ عشقی که در انعکاس نور نقره و طلا جاودانه می‌شود.

خبرنگار: الهه ضمیری