شریف ترکمن‌نژاد، گفت: در سال‌های اخیر با کاهش نگران‌کننده نرخ رشد جمعیت در کشور مواجه هستیم و این کاهش موجب شد تا قانون «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» تصویب و به نهادهای مختلف ابلاغ شود تا با ایجاد مشوق‌های لازم، زمینه‌های ازدواج و فرزند آوری را برای جوانان فراهم کنند.

وی افزود: اما با گذشت چند سال از اجرای این قانون، واقعیت این است که خروجی ملموسی نداشته و آمارها نشان می‌دهد که وضعیت جمعیتی کشور همچنان در حال افت است، بنابراین ضروری است که بازنگری جدی در شیوه اجرا، سیاست‌ها و عوامل مؤثر در این زمینه صورت گیرد.

ترکمن‌نژاد به بررسی تأثیرات مصرف دخانیات بر روند جوانی جمعیت، با استناد به آخرین مطالعات ملی اشاره کرد و گفت: بیش از ۳ میلیون و ۲۶۰ هزار زوج در کشور، معادل بیش از ۲۰ درصد زوجین ایرانی، نابارور هستند.

وی افزود: مصرف دخانیات یکی از عوامل جدی در تسریع و تشدید ناباروری در میان زوجین به شمار می‌رود.

وی با اشاره به داده‌های پژوهشی گفت: در مردان، مصرف دخانیات منجر به کاهش ۱۳ تا ۱۷ درصدی تعداد اسپرم، کاهش تحرک و تغییر شکل سلول‌های اسپرم می‌شود و همچنین احتمال شکستن DNA در اسپرم افراد سیگاری تا ۴۸ درصد بیشتر از غیرسیگاری ها است. نیکوتین از طریق تنگ‌کردن عروق خونی، ترشح هورمون‌های مردانه را کاهش داده و حتی ممکن است منجر به ناتوانی جنسی شود.

وی در ادامه درباره تأثیرات مصرف دخانیات در زنان توضیح داد: در زنان، مصرف سیگار باعث کاهش ذخیره تخمدانی و اختلال در تخمک‌گذاری می‌شود. زنان سیگاری معمولاً ۱ تا ۴ سال زودتر یائسه می‌شوند و در صورت بارداری، خطر حاملگی خارج‌رحمی در آن‌ها تا ۴۳ درصد افزایش می‌یابد. همچنین احتمال بروز اختلالات مادرزادی در نوزادان این گروه بیشتر است.

مشاور علمی جمعیت مبارزه با دخانیات با بیان اینکه افزایش سن ازدواج و تأخیر در فرزند آوری، عوامل مهم دیگری هستند که نیازمند بررسی جداگانه‌اند، تأکید کرد: در شرایط فعلی، اگر بخواهیم سیاست‌های جمعیتی به نتیجه برسند، مبارزه با دخانیات باید به‌عنوان یکی از اولویت‌های اصلی در حوزه جمعیت در نظر گرفته شود. بدون توجه به این عامل مهم، اقدامات دیگر نمی‌توانند اثر مطلوبی بر افزایش نرخ باروری داشته باشند.

به گفته وی اکنون زمان آن رسیده است که نهادهای مسئول با نگاه جامع‌تری به مسئله جمعیت بنگرند و از منظر سلامت عمومی، عوامل مخرب باروری را شناسایی و کنترل کنند. دخانیات بی‌تردید یکی از این عوامل کلیدی است که باید مقابله با آن به‌صورت فوری و برنامه‌ریزی‌شده در دستور کار قرار گیرد.