به گزارش قدس آنلاین، برنامهسازی برای این نسل پویا، نه تنها نیازمند شناخت عمیق روانشناسی کودک است، بلکه چالشهای خاص خود را در زمینههای اجرایی، محتوایی و حتی جغرافیایی به همراه دارد. در همین راستا، گفتوگویی صمیمانه با «احسان مهدی» مجری، نویسنده و کارگردان مجموعه کودکانه «نوید» داشتیم. این مصاحبه که در شهر مشهد به مناسبت اجرای اخیر تیم برنامهسازی شبکه پویا با برنامه «نوید» و پویشی با نام «بچه مرشد» انجام شد، دریچهای به سوی دغدغهها، تجربهها و چشماندازهای اجراهای شهرستان در حوزه کودک بود. او از پیچ و خمهای اجرای برنامههای کودکانه در شهرهای مختلف به ویژه تجربه اخیرش در مشهد، تفاوتهای دلنشین اجرای صحنهای با فضای استودیو و همچنین خاطرات و چالشهای به یاد ماندنی این مسیر پربار گفت. این برنامه از ۲۶ تا ۳۱ اردیبهشت ماه به میزبانی پارک کوهسنگی مشهد برگزار شد و هر شب ساعت ۱۹ نیز به طور زنده میهمان نگاه مخاطبان در شبکه نهال بود. در این مراسم شخصیتهای ماجراهای نوید از جمله احسان، ننه نقلی و... حضور داشتند.
در خصوص اجرای اخیرتان در مشهد برایمان بگویید.
ما بار اولی نبود که به مشهد سفر کردیم و معمولاً هر سال در روز ۲۸ صفر که برابر با رحلت پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) است با برنامه سر سفره خدا به مشهد میآییم و برای شهادت امام رضا(ع) هم مشهد هستیم. البته پارسال هم با پویش «بچه مرشد ۱» به مشهد آمدیم و چند روز میهمان این شهر بودیم.
در خصوص پویشهایی که در هر برنامه شما مانند «بچه مرشد» وجود دارد کمی توضیح دهید.
هر چند که به طور منظم برنامه نداریم و بیشتر آنها به شکل مناسبتی برگزار میشود ولی در همین موضوعات مناسبتی، پویشهایی داریم که بچهها در آن با ارسال عکس و فیلمهایی طبق موضوع همان پویش فعالیت میکنند و از شبکه نهال هم پخش میشود. در «ماجراهای نوید» در هر قسمت به اندازه یک دقیقه درباره هر مضمونی در پویانمایی صحبت میکنیم بعد برای اینکه مخاطب نونهال و نوجوان ما بیشتر با آن مفهوم و مضمون ارتباط برقرار کند، ماجرا را با فضای عروسکی پیگیری میکنیم، به همین منظور پس از هر قسمت پویانمایی که پخش میشود به مدت دو هفته یا یک ماه برنامه عروسکی ماجراهای نوید که در هر فصل یک اسم دارد و در این فصل اسمش «بچه مرشد» است به نوعی ارتباط رفت و برگشتی با مخاطب و هدف آن هم همکاری همین مخاطبان کوچک است. در پویش «بچه مرشد» به شاهنامه پرداختیم و بناست بچهها یک قصه از شاهنامه را بخوانند، فیلم بگیرند و برای ما ارسال کنند و ما در برنامه پخش کنیم. در پویش «بچه مرشد» داستان اصلی این است که احسان و نوید پس از اینکه پویانمایی «بچه مرشد» پخش شد میخواهند مرشد بشوند و دوست دارند آن لباس و شخصیت را داشته باشند. مرشد توسط ننهنقلی که بزرگتر از داستان ماجرای نوید است به جمع اضافه میشود و میخواهد به آنها مرشد شدن را یاد بدهد، میخواهد بگوید یکروزه و یکشبه نمیشود مرشد شد باید یک مسیری را طی کرد و گام به گام جلو رفت.
استقبال در شهرستانها نسبت به اجرا در تهران چطور است؟
امسال که بسیار استقبال عجیب و خوبی را در مشهد شاهد بودیم. به طوری که تعداد مخاطبان ما از شبی حدوداً ۲ هزار و ۶۰۰ نفر شروع شد و در شبهای آخر به ۵ هزار مخاطب که از نزدیک و نفس به نفس ما را همراهی میکردند هم رسید. این استقبال آن قدر زیاد بود که حتی مورد توجه مسئولان هم قرار گرفت و همه را شگفتزده کرد چون کسی فکرش را نمیکرد ۵ هزار نفر در محیطی مانند کوهسنگی پای برنامه ما باشند. البته در آن شرایط و آن فضا، مسئولان هم تصمیمهای جالب و ناگهانی میگیرند و میگویند باید چنین برنامههایی ادامه پیدا کند ولی خب کلاً سالی یک بار ما به مشهد میآییم و این تصمیم هم فقط در حد حرف باقی میماند. ولی باز هم به نظرم انتخاب پارک کوهسنگی در مشهد برای اجرای چنین برنامهای، تصمیم هوشمندانهای بود چون این پارک محیط بزرگی دارد و داخل شهر بودن و دسترسی راحت هم از مزایای آن بود.
اجرا در استودیو و فضای باز در شهرستانها برای یک مجری، تفاوتی دارد؟
قطعاً. مثلاً همین که ما ذوق و شوق مخاطب را از نزدیک میبینیم، با ما همراهی میکنند، دست میزنند و ساعاتی بانشاط را با آنها میگذرانیم و مخاطبان هم طراوت یک برنامه را از نزدیک درک میکنند اتفاق خوبی است و در روحیه ما هم تأثیر میگذارد. البته نکته مهمتر برای مخاطبان این است که وقتی ما به شهرشان سفر میکنیم، حس احترامی به وجود میآید و این اهمیت دادن به یک شهر خاص و مردم آن شهر هم از اتفاقات قابل توجهی است که رخ میدهد.
با وجود اینکه مشهد به دلیل حضور امام رضا(ع) یک شهر زیارتی است، آیا برای شما محدودیتی هم در نوع و برگزاری اجرا ایجاد کرد؟
مشهد با وجود اینکه یک شهر زیارتی است ولی تفاوتی در اجرای ما نداشته و همان طور که در دیگر شهرها برنامه اجرا کردیم، در مشهد هم اجرا کردیم. فقط حس حضور معنوی آقا امام رضا(ع) در فضای این شهر حاکم است که اجراها را دلنشینتر میکند. ما به عنوان برنامهساز در صداوسیما، وقتی میخواهیم به حرم مطهر امام رضا(ع) برویم، همیشه در برنامههایمان به بچهها میگوییم سلام شما را به آقا امام رضا(ع) میرسانیم و واقعاً هم این کار را میکنیم. شبها پس از اجرای برنامه با اعضای تیم به حرم مطهر میرویم و وظیفه دلی و حس خوب درونی که بر دوشمان است را انجام میدهیم و یک زیارت نیابتی برای مخاطبان کودکمان داریم. کلاً مشهد هیچ وقت حداقل برای من تکراری نمیشود. گفتن این حرف برای یک مجری شاید خوب نباشد اما مثلاً به دیگر شهرها که میرویم، فقط چند محل دیدنی خاص دارند که پس از چند بار رفتن آن را یاد میگیریم و دیگر خود آن مکان جذابیتی ندارد، اما مشهد همیشه برای من حس و حال تازهای دارد و وجود امام رضا(ع) سبب متمایز شدن مشهد از دیگر شهرهاست.
از اجرا در مشهد یا هر شهر دیگری، خاطره خاصی هم دارید؟ یا اینکه به چالش خاصی هم برخوردید؟
بله مثلاً یکی از چالشهایی که ما داشتیم، پارسال در مشهد بود که با شهادت آیتالله رئیسی همزمان شد. سال گذشته حدوداً همین موقع بود که در آرامگاه فردوسی در توس بودیم و نظرمان این بود یک برنامه شاد برای روز بزرگداشت فردوسی داشته باشیم ولی با شهادت ایشان کاملاً ناگهانی همه چیز تغییر کرد و اصلاً حال و هوای مملکت به سوی دیگری رفت و ما فقط یک صبح تا ظهر فرصت داشتیم تا کلاً موضوع برنامه را تغییر دهیم. چالش عجیب بعدی هم سیل و تگرگی بود که پس از چندین سال در همان زمان که ما مشهد بودیم رخ داد و اتفاقهای متفاوتی را در چند روز تجربه کردیم.
اجرا در استودیو بهتر است یا در فضای باز؟
هر نوع اجرا مزایا، معایب و ویژگیهای خاص خودش را دارد و نمیتوان گفت کدام یک بهتر و کدام یک بدتر است. مثلاً در اجراهای استودیویی، ما برنامههای خاصی در مجاورت حرم مطهر امام رضا(ع) در استودیو همان جا داشتیم که اتمسفر آنجا حال و هوای متفاوتی داشت و به دلیل حضور هزاران نفر برای زیارت، اتفاق خوب و تأثیرگذاری برای اجرای ما هم بود، ولی در اجراهای فضای باز هم حضور مخاطب در جشنها و برنامههای شاد، انرژی خوبی به ما و کل تیم میدهد.
یک مجری فعال در حوزه کودک باید چه ویژگیهایی داشته باشد؟
پاسخ این پرسش فقط در یک کلمه خلاصه میشود: صداقت. مهمترین ویژگی برای هر مجری که در حوزه کودکان اجرا میکند داشتن صداقت است. ما میتوانیم حرفها را به هر لحنی مثل صحبتهای بچگانه بیان کنیم ولی تا زمانی که خودمان به حرفهای خودمان عمل نکنیم و در بیانمان صداقت نداشته باشیم، مخاطب کودک هم این موضوع را درک میکند و خود به خود وقتی میبیند یک مجری فقط ادا باشد پس زده میشود. در اجرا برای کودکان نباید فقط حرف بزنیم و در حرف زدنمان هم نباید ادا باشد.
گسترش فضا و پلتفرمهای برخط هم در روند کار مجریان تلویزیون اثرگذار است؟
گسترش فضاهای برخط و پلتفرمها تأثیر خاصی در برنامههای کودک و مجریان ندارد. دستکم تا الان که نداشته است اما آینده را نمیدانم. شاید شغلهای دیگری باشند که تحت تأثیر قرار بگیرند ولی کار برای کودک هیچ وقت نمیتواند به این شکل تحت تأثیر قرار بگیرد و نابود شود. حتی استقبال کودکان از رسانه ملی هم کم نشده و اثبات این موضوع هم از تعداد مخاطبانی است که ما در این چند شب در مشهد داشتیم و آمدند تا یک برنامه تلویزیونی را به طور زنده تماشا کنند. این استقبال در شهرستانها بهتر از تهران است و فضاهای برخط هم در بهتر شدن این اجراها میتواند اثر مثبت داشته باشد.
در اتاقهای فکر برنامهسازی کودک، بیشتر به چه موضوعاتی پرداخته میشود؟
من خودم به عنوان یک کارگردان در اتاقهای فکر مختلفی که در سازمان وجود دارد صحبتهای زیادی اعم از روانشناسی و موضوعات روز بیان میکنم، مثلاً یک موضوع خاص را مورد بررسی قرار میدهیم و همان موضوع بهانه صحبتهای ما در برنامه برای بیان نکاتی به کودکان میشود ولی همیشه سعی داشتیم و داریم که بیشتر موضوعات روز را مورد بررسی قرار دهیم و از آنها استفاده کنیم. در همین راستا هم ما بسیار به مرکز کودک و نوجوانی که به تازگی در تلویزیون به مدیریت آقای باطنی تأسیس شده امیدوار هستیم که آنها هم بتوانند آسیبشناسی کنند و خلأهایی که وجود دارد را برطرف کنند و به سبب همین اتفاق هم میتوانیم شاهد رویکردهای جدیدی در این فضا باشیم.
آیا برنامه جدیدی هم در دست ساخت دارید؟
اتفاقهای جدیدی برای برنامهسازی در تلویزیون ویژه کودکان در راه است که از جزئیات آن فعلاً نمیتوانم چیزی بگویم. ولی مثلاً روز اولی که در مشهد بودیم به برکت وجود و حضور امام رضا(ع) از فصل جدید برنامه «نوید» که یک شخصیت انیمیشنی ایرانی است و در کنار انیمیشن عروسکش را هم تهیه کردیم، رونمایی کردیم و پس از آن هم یک رونمایی در تهران خواهیم داشت. اهداف زیادی مانند ادامه یافتن پویش «بچه مرشد» و فصلهای جدید برنامه «نوید» داریم زیرا انیمیشن دیر به دیر ساخته میشود ولی برنامه عروسکی علاوه بر جذابیت اجرای زنده آن، روند سریعتری هم دارد. در کل کار برای کودک، نیازمند در نظر گرفتن سیاستهای سازمان است که باید برای آن برنامهریزی کنیم و ببینیم به چه شکل قرار است ادامه پیدا کند.
نظر شما