در این محفل شاعرانه و ادبی غلامرضا غلامپور دهسرخی ابتدا یک رباعی با موضوع امیرالمومنین(ع) و غدیر خواند:

علی مهر و علی ماه منیر است

علی بر عالم و آدم امیر است

ملاک حق و باطل تا قیامت

غدیر است و غدیر است و غدیر است

و سپس غزلی زیبا با عنوان "غدیر" را تقدیم ساحت مقدس مولی الموحدین(ع) کرد.

غزلی که در آن شکوه غدیر و زیبایی‌های آن روز بزرگ تاریخی به تصویر کشیده شده است:

کاروان بود و عطش بود و بیابان سوزان، و پیام آور دین بود و علی و قرآن

کاروان بود و بیابان که سرا پا می‌سوخت، و پیمبر که افق را به نگاهش می‌دوخت

وحی آمد به پیمبر [(ص)] که سفیر آمده است، به چراغانی صحرای غدیر آمده است

حامل وحی خدا حضرت جبرائیل است، دین اسلام به فرمان خدا تکمیل است

وحی آمد که گل افشان غدیر است امروز، که علی [(ع)] بر همه خلق امیر است امروز

خطبه را با نفسی گرم قرائت کردند، جمله جمعیت حاضر همه بیعت کردن

آه و افسوس نبی رفت و علی [(ع)] تنها ماند، و وصایای نبی در دل صحرا جا ماند

وقت آن است به خود آمده سلمان باشیم، دل به دریا زده و گوش بفرمان باشیم

تا نفس هست وفادار علی [(ع)]باید بود، در صف اول و همراه ولی باید بود

با خبر زنگ خطر خورده و بیدار شویم، اهرمن آمده آمادە پیکار شویم

راه اگر سخت، خدا ناظر و خود آگاه است، نیست دشوار شروعی که به بسم الله است

هر که آمادۀ پیکار شده بسم الله، هر کسی طالب دیدار شده بسم الله

بهترین عید یقین "عیدغدیر" است غدیر، و علی [(ع)]بر همۀ خلق امیر است امیر

من مسلمانم و از مکتب خود آگاهم، پیرو راه علی [(ع)] راه ولی اللّهَ ام

این محفل ادبی یک میهمان هم داشت. آقای روح‌الله گائینی از شهر قم که با شعر زیبای خود مدیحه‌سرای امیرالمومنین(ع) شد و در وصف او اینگونه شعرخوانی کرد:

رونمودند اگر آدم و حوا به نجف

متوسل شده بودند به مولا به نجف

نوح در موج بلا دست به دامان علی ست

می‌رسد کشتی او از دل دریا به نجف

آتش آن روز گلستان شد و چشمان خلیل

بود هر آینه مشغول تماشا به نجف

چشم موسی متمایل به ولی الله است

می‌رسد اصل کرامات مسیحا به نجف

ابر و باد و مه و خورشید به دستور علی [(ع)]

می‌رسانند قدم‌های مرا تا به نجف

کم نبودند در این میکده با طی الارض

عارفانی که رسیدند از اینجا به نجف

تا ابد عرش نشینان به چه می‌اندیشند

که بیایند به پابوس و تماشا به نجف

علی اصغر شکفته دیگر شاعر آئینیِ حاضر در این بزم شاعرانه در ابیات شعری با عنوان "حبل المتین" فضایل و مناقب مولای متقیان علی(ع) را برشمرد:

روشن‌ترین طلیعه صدق و صفا علی ست

یکدانه گوهر حرم کبریا علی ست

هم ناخدای کشتی بحر ولایت است

هـم نکته مؤکد در "اِنَّما" علی ست

نامی کـه برصحیفه خم نقش بسته است

از ابتدای خلقت و تا انتها علی ست

قصد از بیان "اَنفُسَنا" در مباهله، نفس نفیس حضرت خیرالوری علی ست

خورشید آسمان ولایت که تا ابد

تابد به قلب پاک همه اولیا علی ست

حبل المتین دست علی دست احمد است

حبل المتین سلسله انبیا علی ست

حیدر فقط امیر بلافصل عالم است

با رمز و راز عرش خدا آشنا علی ست

بعد از خدا و احمد و قرآن به روز حشر

در کشتی شکسته دلان ناخدا علی ست

شیوا ترین جواب "الست و بربکم"

زیباترین ترنم "قالوا بلی علی ست

ذکر علی الدوام من از لحظه نخست

تاوقت مرگ در همه دم ذکر یاعلی ست