به گزارش قدس آنلاین، این خواننده با انتشار یک ویدئو، خاطره‌ای از دوران هشت ساله دفاع مقدس را مرور و بیان کرد: دوران جنگ بود. در منطقه‌ای که ما زندگی می‌کردیم، پناهگاه وجود نداشت. هر وقت صدای آژیر می‌آمد، یا صدای هواپیما یا هر صدایی که ممکن بود مربوط به موشک باشد، همه به مسجد می‌رفتیم؛ تمام اهالی محل در مسجد جمع می‌شدند.

وی افزود: سال‌ها گذشت و سنم بالاتر رفت. یک روز به پدرم گفتم: «بابا، چرا همه با هم به مسجد می‌رفتیم؟ خوب، اگر یک موشک به مسجد می‌خورد، کل محل نابود می‌شد!» پدرم جواب داد: «ما وقتی به مسجد پناه می‌بردیم، اول به خدا پناه می‌بردیم، بعد به همدیگر.»

صادقی تاکید کرد: ما انسان‌ها قبل از پناه بردن به پناهگاه به همدیگر پناه می‌بریم.

وی گفت: خدایا، جنگ نباشد، رنج نباشد، صدای انفجار نباشد. اما اگر وطن نباشد، می‌خواهم همه دنیا نباشد. مراقب یکدیگر باشید. حتماً روزهای خوب خواهند آمد.

صادقی در توضیح این ویدئو نوشته است: جنگ پایان دارد، اما امید نه، روزی می‌آید که اسلحه‌ها خاموش می‌شوند و داستان‌ها از صبر و امید و پیروزی و زندگی می‌گویند. آن روز دور نیست.