داریوش فرضیایی ملقب به عموپورنگ در خصوص کیفیت برنامه‌هایی که امروز تولید می‌شوند، گفت: من نمی‌خواهم از کارهای خودم تعریف کنم اما احساس می‌کند که برنامه‌هایی که در گذشته برای بچه‌ها تولید می‌شدند، ساده و روان بودند و به دل می‌نشستند البته امروزه و با پیشرفت تکنولوژی، شادی‌های ساده و صمیمانه همچون یک شی هچل هفت برای بچه‌ها خنده‌دار شده‌اند و من با این مخالف هستم.
به نظر من، تکنولوژی‌ای که وارد زندگی بچه‌ها شد، کودکان و نوجوانان را از دنیای شاد بچگی جدا کرد و به سمت بزرگی برد. با وجود همه اینها، من تلاش کردم که عموپورنگ را در همان قالب ساده و بچگانه خودش نگه دارم و به همین دلیل هنوز هستم.

وی افزود: الان، بچه‌های ما بزرگسال به حساب می‌آیند و به کنسرت‌های ویژه بزرگسالان می‌روند. آنها ترانه‌هایی را که برای بزرگسالان ساخته شده‌اند، حفظ می‌کنند. دوست نداشتم و ندارم که این دگرگونی و افسار گسیختگی را ببینم. بچه‌هایی که امروز بزرگ شده‌اند، هنوز شعرهای ساده‌ای چون (اردک تک تک، تک تک اردک) را به خاطر می‌آورند و زمزمه می‌کنند. به نظرم امروز خلائی در عرصه تولید آثار فرهنگی و هنری برای کودکان وجود دارد چون بهایی به آنچه که باید برای کودکان و نوجوانان ساخته شود، نمی‌دهند.هم‌اکنون مدیران تصور می‌کنند که باید آدم‌های جدیدی وارد عرصه تولید آثار فرهنگی و هنری برای کودکان و نوجوانان شوند. من هم این ایده را قبول دارم و به نظرم هر فردی که به عرصه مذکور وارد می‌شود، باید حمایت و هدایت شود تا بتواند آثار خوب و مناسبی را برای کودکان و نوجوانان تولید کند.
من از مسئولان امر می‌خواهم جلوی پای افرادی که می‌خواهند با حفظ چهارچوب‌ها، آثار فرهنگی و هنری‌ای را برای کودکان و نوجوانان تولید کنند، سنگ نیندازند. همواره تلاش کرده‌ام که تحت عنوان برند عمو پورنگ آثاری را با حفظ چهارچوب‌های موجود و مناسب برای کودکان و نوجوانان تولید کنم اما ممکن است که امروز برنامه‌ای مثل محله گل و بلبل به دلیل منطبق نبودن با پارامترهای برخی از مدیران مجوز پخش نداشته باشد.

او در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کنید برنامه‌هایی مثل آنچه شما در سال‌های گذشته تولید کرده‌اید برای کودکان و نوجوانان امروز هم جذاب است و می‌توان تولید کرد، بیان کرد: معتقدم که باید کاری کنیم که آثار متنوع فرهنگی و هنری‌ای برای کودکان و نوجوانان تولید شوند و نمی‌خواهم آثارم را مثل آثار گذشته‌ام بسازم چون گذشته باید در گذشته بماند؛ در واقع فرمت کاری ما باید تغییر کند اما چهارچوب‌های اخلاقی و اعتقادیمان نباید تغییر کنند.من می‌خواهم که همچنان تحت برند عمو پورنگ و با شیوه کاری خودم آثار فرهنگی و هنری‌ای را برای کودکان و نوجوانان تولید کنم اما نمی‌دانم در شرایط فعلی که همه ترانه‌ها سانسور می‌شوند، چگونه می‌توانم این خواسته‌ام را محقق کنم.