این جنگ جوانب و ابعاد زیادی داشت؛ از فاش‌شدن هزارباره چهره صهیونیست‌ها که نافشان را با قتل و غارت و غصب و تجاوز و کودک‌کشی بریده‌اند تا اثبات این حقیقت روشن که ایران عزیز به‌برکت خون شهدایش همواره سربلند تاریخ است.
در روزهای اخیر بسیاری افراد از جنبه‌های مختلف نظامی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی این جنگ را تحلیل و بررسی کرده‌اند و گفته‌ها و ناگفته‌ها بسیار است اما اینک باید بدانیم مظلوم‌ترین و شاید مهم‌ترین چهره‌های این جنگ، شهدای آن‌اند که امروز اربعین آن‌هاست؛ شهدایی که در دوران حیات پاک خود تمام‌قد در کار دفاع از مرزهای زمینی و هوایی و دریایی و علمی و فرهنگی و اجتماعی ایران بودند و خود را وقف ایران و ایرانیان کرده بودند و در نهایت با خون خود پای این مجاهدت را امضا کردند.
اینک باید دوباره به چهل روز پیش بازگردیم و در میان سوگواری برای فقدانشان، با چشم دل شهدای عزیزتر از جان خویش را ببینیم و غبارها را از چهره پاکشان بزداییم و حماسه آن‌ها را از نو بشناسیم؛ شهدایی که رهبر عزیز و معزز ما درباره آن‌ها گفتند: «شهیدان ما خود راهی را برگزیده بودند که گمان دستیابی به مرتبه والای شهادت در آن کم نبود و سرانجام به آنچه آرزوی همه فداکاران است رسیدند؛ بر آنان گوارا باد، اما ناگواری آن برای ملت ایران... سخت و تلخ و سنگین است» و باز گفتند: «بی‌شک فقدان فرماندهانی چون شهیدان باقری و سلامی و رشید و حاجی‌زاده و شادمانی... و دانشمندانی چون شهیدان طهرانچی و عباسی و... برای هر ملتی سنگین است اما دشمن ابله و کوته‌بین به هدف خود نرسید؛ آینده نشان خواهد داد که هر دو حرکت نظامی و علمی شتابنده‌تر از گذشته به‌سمت افق‌های بلند پیش خواهد رفت» که شک نداریم راه و مرام این شهیدان ادامه خواهد داشت و خونشان تضمین پیروزی نهایی ایران خواهد بود، چنان‌که علیرضا قزوه در شعری سروده است: «سلام بر تو سلامی و حاج‌زاده‌ی ما/ که بود دانشتان دانش هزار حکیم/ رشید و باقری از درک ما بزرگ‌ترند/ که دردشان چه بزرگ است و داغشان چه عظیم/ حکیم عالم عباسی است و طهرانچی/ در این زمانه که شد عقل و عشق ما تحریم/ همیشه سهم شهیدانمان ثواب جزیل/ هماره قسمت بدخواهشان عذاب علیم/ هزار مرتبه از نو شکوفه می‌بندیم/ اگرچه ما را از داغتان دلی‌ست دونیم/ چه حکمتی‌ست که خون‌های پاکتان ما را/ به‌غیر درس شهادت نمی‌دهد تعلیم/ ز برکت شهدا این وطن حرم شده است/ که دور باد حوادث از این خجسته‌حریم!»