واقعیت آن است وقتی صحبت از اقدامات استعمار پیر در کشور ما به میان می‌آید، عموماً مسائلی همچون غارت منابع نفت و دخالت در امور داخلی ایران به ذهن می‌رسد؛ غافل از اینکه انگلیسی‌ها به جز این موارد مشهور، اقدامات گسترده‌ای برای غارت هر چه بیشتر منابع مادی و معنوی سرزمین ما انجام داده‌اند.
به نوشته «مشایخی» و تعدادی دیگر از مورخان و پژوهشگران تاریخ معاصر ایران، فهرست برخی از مهم‌ترین اقدامات انگلیسی‌ها در جنوب ایران، پس از انعقاد قرارداد ۱۹۰۷ میلادی، میان این کشور و روسیه تزاری و تعیین منطقه نفوذ در کشور ما به این شرح است:
۱- تشکیل پلیس جنوب در سال ۱۲۹۴ خورشیدی؛ نیرویی که درواقع حافظ منافع بریتانیا در جنوب ایران بود.
۲- سیاست به وجود آوردن قحطی مصنوعی در جنوب ایران با خرید بیش از اندازه معمول و گاه به زورِ محصولات کشاورزی مردم و ارسال آن‌ها به جبهه‌های جنگ جهانی اول یا سوزاندن محصولات زراعی این منطقه؛ به‌طوری که گاه مردم به خوردن نان تهیه شدن از خاک اره رو می‌آوردند.
۳- کشتار عشایر مناطق جنوبی ایران به بهانه همکاری آن‌ها با آلمان‌ها؛ معروف‌ترین فاجعه از این دست را می‌توان قتل‌عام طایفه کُرد «شولی» دانست.
۴- در اختیار گرفتن کنترل گمرک جنوب و ضبط درآمد آن، بدون پرداخت ریالی به دولت ایران، آن هم در شرایط فاجعه‌باری که کمبود موادغذایی همه کشور را تهدید می‌کرد.
۵- اعدام افرادی که حاضر به همکاری با انگلیسی‌ها نمی‌شدند یا برای خیانت نکردن به مردمشان، از خدمت در پلیس جنوب می‌گریختند؛ تنها در یک مورد، ۱۲ جوان شجاع ایرانی در آباده، به همین جرم، توسط انگلیسی‌ها به دار کشیده شدند.
۶- حمله وحشیانه به روستاها و مناطقی مانند دلوار که مردمش حاضر به تمکین از مقررات انگلیسی‌ها نبودند.
۷- غارت آثار باستانی جنوب ایران و انتقال آن‌ها به انگلستان؛ وسیع‌ترین این غارت‌ها در کرمان و توسط پرسی سایکس انجام شد؛ براساس یک نقل قول، وی هنگام خروج از ایران، سه کالسکه عتیقه با خود از کشور خارج کرد.
افزون بر این اقدامات، انگلیسی‌ها با دامن زدن به اختلافات طایفه‌ای و تشویق افرادی که در فکر تجزیه خاک ایران بودند، شرایط جنوب را بیش از پیش بحرانی می‌کردند.
نظر شما