به گزارش قدس آنلاین، مشهد قرار بود میزبان بازی حساس تیم ملی ایران مقابل کره شمالی در مقدماتی جام جهانی باشد؛ فرصتی برای احیای امید در دل هوادارانی که سال‌هاست تیمی برای تشویق ندارند. اما در کمال تعجب، فدراسیون فوتبال به بهانه‌هایی مبهم و واهی، این میزبانی را از مشهد گرفت و آن را به تهران برد؛ پایتختی که همه‌چیز را دارد و باز هم همه‌چیز به او می‌رسد.
هیچ توضیح شفافی برای این تصمیم ارائه نشد. فقط یک سکوت سنگین، که نشانه بی‌تفاوتی نسبت به مردمی بود که حتی امید به میزبانی ملی را هم از آن‌ها دریغ کردند. حالا دوباره قرار است افتتاحیه لیگ برتر، بازی بین استقلال و تراکتور، در ورزشگاه امام رضا مشهد برگزار شود؛ آن‌هم بدون حضور تماشاگر! آیا این یک جبران است یا ادامه همان سیاست ناعادلانه‌ای که از اساس مشهد را در حاشیه نگاه می‌دارد؟
فدراسیونی که میزبانی تیم ملی را با بی‌احترامی از مشهد گرفت، حالا می‌خواهد بازی بدون تماشاگر را به همین شهر تحمیل کند. این چه منطقی‌ است؟ در کجای دنیا با شهری که این‌گونه از فوتبال ملی و حرفه‌ای عقب نگاه داشته شده، این‌گونه رفتار می‌شود؟ آیا این تصمیم‌ها با نگاهی بالا به پایین گرفته نمی‌شوند؟ آیا مردم مشهد، هواداران خراسانی، سزاوار این تحقیر تدریجی‌اند؟
مشهد سال‌هاست از لیگ برتر فوتبال و فضای حرفه‌ای ورزش کشور جا مانده است. تیمی در سطح اول ندارد، متولی مشخصی هم ندارد، و هنوز بعد از ماه‌ها، مدیرکل ورزش و جوانانش هم منصوب نشده. اما همین شهر بی‌صاحب، حالا باید میزبان بازی‌ای باشد که هوادارانش اجازه حضور در آن را ندارند! این چه سیاستی است؟ و قرار است به کجا ختم شود؟
به جای بازگرداندن امید به ورزش خراسان، فقط زخم‌هایش را عمیق‌تر می‌کنند. به جای میزبانی واقعی، نقش دکوری به آن می‌دهند. انگار مردم این شهر فقط باید تماشا کنند: سقوط تیم‌ها، نابودی باشگاه‌ها، جلسات بی‌نتیجه، و حالا هم سلب میزبانی تیم ملی.
فدراسیون فوتبال باید پاسخ دهد: چه سیاستی در پشت این تصمیم‌هاست؟ چرا مشهد و هوادارانش مدام قربانی‌اند؟ و چرا حتی حق تماشای بازی در خانه خودشان هم از آن‌ها گرفته می‌شود؟