به گزارش قدس آنلاین، سریال جدید نمایش خانگی که جایگزین سریال «تاسیان» برای پخش در صبح هر جمعه شده، کاری از بهرنگ توفیقی براساس فیلمنامه «زامیاد سعدوندیان» نویسنده سریال «سقوط یک فرشته» است.

قصه با صحنه های قماربازی سر میز پوکر با مصرف مواد مخدر و نوشیدن مشروبات الکلی آغاز می شود. کامیار، پسر فرهاد کاویان که به تازگی به ایران بازگشته و مسئولیت کارهای شرکت پدر و نامادری اش سیمین را برعهده دارد، در یک قدمی باختن زمین خانوادگی، شرط باخته اش را با کاری غیراخلاقی، تاخت می زند و قمار خطرناکی می کند. آوا، دختر خدمتکار خانه از سوی کامیار مورد دست درازی و تعرض قرار می گیرد اما سکوت نمی کند و تصمیم به شکایت می گیرد. کاری که کامیار انجام داده، خانواده کاویان را بویژه نامادری اش که وکیل مسائل زنان است را درگیر چالشی سخت می کند.

بهرنگ توفیقی، بعد از«آقازاده» و «سرگیجه» این بار هم روی موضوع فساد و نفوذ دست گذاشته است. به نظر می رسد او همان فرمول تکراری سریالهای قبلی اش را در «شغال» هم پیاده کرده است؛ یک قصه جنجالی، ماجراهای پیچیده، بازیگران نو چهره با معرفی نقش اول زن قصه (نقش آوا با بازی نورا محقق) و نمایشی چرک از زندگی قشر مرفه.

این سریال که یک درام اجتماعی و خانوادگی است، اگرچه تلاش دارد قصه ای جنجالی را روایت کند اما آنقدر اتفاقات در قسمت اول، سریع و ناگهانی رخ می دهد که برای بیننده باورپذیر نیست.

در واقع فیلمنامه سریال در قسمت نخست، قلاب های گیرایی برای به دام انداختن مخاطب ندارد چرا که قصه باخت در قمار، قصه تکراری بسیاری از سریالهای نمایش خانگی شده است و دیگر جذابیتی برای مخاطب ندارد. ماجرای تعرض به دختر خدمتکار خانواده هم چندان منطقی به نظر نمی رسد مگر اینکه دلایل آن در قسمت های بعدی، آشکار شود.

بازی ها هم تکراری، اغراق شده و گل درشت هستند. ضمن اینکه در گریم و شخصیت پردازی کاراکترها، تغییر چشمگیری رخ نداده است. امیرحسین فتحی، مهدی سلطانی و شبنم مقدمی، گریم و بازی های تکراری دارند و به نظر نمی رسد که بازی آنها در قسمت های بعدی تغییر ویژه ای کند. نام کامبیز دیرباز هم در فهرست بازیگران این سریال قرار دارد و باید دید که در قسمت های بعدی با چه نقشی به میدان می آید.

ریتم سریال هم با وجود اینکه قصه ای جنجالی دارد اما تند نیست. حتی سرعت بخشی به تصاویر هم باعث نمی شود که هیجان قصه بیشتر شود. به نظر می رسد بعد از اپیدمی دوربین روی دست که در فیلم ها و سریالهای ایرانی باب شده تا آنجا که دوربین سریالی همچون «سووشون» آنقدر چرخشی و پر از تکان است که گویی روی پنکه سقفی آن را کار گذاشته اند، روی دور تند گذاشتن هم رواج یافته است در حالیکه ریتم و تعلیق باعث پرهیجان شدن یک اثر می شود نه روی دور تند گذاشتن فیلم.

آنچه از قسمت اول «شغال» برمی آید این است که مخاطب با اثری متفاوت در این سریال جدید روبرو نیست و بهرنگ توفیقی با برگهای تکراری آثار قبلی اش، بازی می کند و برگ جدیدی برای رو کردن ندارد.