لانگ لاین (Longline fishing) یک روش صید ماهی است که در آن از یک رشته‌قلاب طویل استفاده می‌شود؛ این روش شامل یک رشته اصلی است که به آن تعداد زیادی نخ فرعی (snoods) با قلاب و طعمه متصل می‌شود.

به گفته کارشناسان، این روش افزون بر صرفه اقتصادی به‌عنوان ابزاری مهم در حفاظت از ذخایر دریایی، کاهش صید ناخواسته و حرکت به سوی صیادی پایدار شناخته می‌شود؛ در صیادی پایدار (Sustainable fishing) میزان صید به گونه‌ای تنظیم می‌شود که جمعیت ماهی‌ها در درازمدت کاهش نیابد و بتواند به‌طور مداوم و بدون آسیب رساندن به زیست بوم دریایی به صید ادامه داد. این صیادی شامل مدیریت درست ذخایر ماهی، استفاده از روش‌های صید غیرمخرب و کاهش تأثیر منفی بر محیط زیست دریایی است.

صید با تور که دهه‌ها به‌عنوان روش غالب صیادی در جنوب ایران به‌کار رفته، به‌دلیل غیرهدفمند بودن و صید گسترده آبزیان غیرقابل مصرف، از سوی متخصصان محیط‌زیست و کارشناسان شیلات مورد انتقاد جدی قرار گرفته است.

در مقابل، روش لانگ‌لاین که در آن از رشته‌قلاب‌های طویل با طعمه‌های خاص برای صید ماهیان صنعتی استفاده می‌شود به‌عنوان روش هدفمند، اقتصادی و کم‌خطر برای زیست بوم دریایی شناخته می‌شود.

این روش در کشورهای صاحب فناوری صید مانند ژاپن، اندونزی، استرالیا و نیوزیلند سال‌ها به‌عنوان استاندارد تجاری پذیرفته شده است.

به گفته رئیس تعاونی صیادان چابهار، در زمان حاضر حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد از صیادان این منطقه به‌صورت حرفه‌ای یا نیمه‌حرفه‌ای از روش لانگ‌لاین استفاده می‌کنند که این میزان در حال افزایش است.

قیوم پیوسته افزود: برای گسترش استفاده از روش لانگ لاین، حمایت‌های آموزشی، تأمین تجهیزات و آگاهی‌رسانی به صیادان سنتی در دستور کار قرار دارد.

پیوسته با بیان اینکه این صیادان با قایق‌های سبک شبانه به دریا می‌روند، اظهار کرد: برای اجرای صحیح روش لانگ‌لاین، صیادان تا فاصله حدود ۲۲۰ تا ۲۸۰ کیلومتر از ساحل به دریا سفر می‌کنند و پس از پهن کردن رشته‌قلاب‌ها، به‌طور میانگین بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم ماهی صنعتی با کیفیت بالا صید می‌کنند.

وی با بیان اینکه ماهیانی مانند هوور، تن، سکنه و شیر که در بازار داخلی و صادراتی ارزش بالایی دارند، در این روش صید می‌شوند، تصریح کرد: یکی از مزیت مهم‌ این روش این است که صید تنها به گونه‌های هدف محدود می‌شود و آبزیان غیرهدف، نایاب یا در خطر انقراض آسیب نمی‌بینند.

پیوسته به جنبه کیفی محصول اشاره کرد و افزود: ماهی صیدشده با قلاب، زنده و سالم به قایق می‌رسد و بلافاصله به بازار یا سردخانه منتقل می‌شود در حالی‌که در روش تور، ماهی ممکن است روزها در یخچال‌های غیر استاندارد شناور باقی بماند که ارزش غذایی و تجاری آن را کاهش می‌دهد.

رییس تعاونی صیادان چابهار با اشاره به موانع موجود در مسیر گسترش این روش نوین، اظهار داشت: کمبود رشته‌قلاب‌های استاندارد و تجهیزات فنی، نبود سردخانه‌های شناور کوچک برای حفظ کیفیت ماهی، هزینه بالای سوخت در سفرهای طولانی دریایی، عدم آشنایی برخی صیادان سنتی با روش‌های نوین و کمبود تسهیلات بانکی و بیمه‌ای برای صیادان نوآور از مهم‌ترین چالش های موجود در این زمینه است.

پیوسته تأکید کرد: در صورت حمایت‌های هدفمند از سوی سازمان شیلات، صندوق توسعه شیلات و برنامه‌های آموزش فنی و حرفه‌ای، می‌توان سهم صید لانگ‌لاین را در چابهار تا سه سال آینده به ۵۰ درصد رساند.

وی با بیان اینکه چابهار به‌عنوان تنها بندر اقیانوسی ایران در کنار موقعیت خاص خود دارای یکی از غنی‌ترین بسترهای صید در محدوده اقیانوس هند است، اضافه کرد: ارتقای صید به روش لانگ‌لاین می‌تواند این بندر را به نقطه آزمایشی «صیادی پایدار» کشور تبدیل کند.

پیوسته بیان کرد: توسعه روش‌های نوین، دقیق و علمی مانند لانگ‌لاین برای حفاظت از سرمایه دریا، افزایش صادرات هدفمند ماهی و جلوگیری از زیان‌دهی صیادان ضروری است.

بندر چابهار به‌دلیل موقعیت راهبردی و دستیابی به آب‌های آزاد بین المللی جایگاه ویژه ای در مبادلات ایران با سایر کشورهای حوزه خلیج فارس، حاشیه اقیانوس هند (آیورا) و جابه‌جایی کالا و مسافر به کشورهایی نظیر آسیای میانه دارد.

چابهار دارای ۲ بندر بزرگ شهید بهشتی و شهید کلانتری است که نقش بسیار مهمی در صادرات و واردات کالا دارند.