در این میان، یک خطر پنهان اما کشنده، از عمق ساختارهای اقتصادی کشور را تهدید می‌کند؛ بحران ناترازی آب و انرژی. این بحران، دقیقاً در قلب تپنده اقتصاد ایران؛ یعنی تولید، لانه کرده و هر لحظه احتمال ایستادن آن را بیشتر می‌کند. اگر یک بنگاه تولیدی را به پیکر یک انسان تشبیه کنیم، ارز و نقدینگی حکم خون را دارند که نبودشان موجب ضعف و ناتوانی می‌شود.
اما آب و انرژی، حکم هوایی را دارند که اگر لحظه‌ای قطع شوند، زندگی به پایان می‌رسد. وقتی چرخ کارخانه‌ها از حرکت می‌ایستد، تنها یک واحد تولیدی ورشکست نمی‌شود، بلکه هزاران زنجیره مرتبط، از کشاورز تأمین‌کننده مواد اولیه تا کارگر حمل و نقل و فروشنده نهایی، فلج می‌شوند.
این سکوت کارخانه‌ها، نه‌تنها یک بحران اقتصادی؛ بلکه یک بحران وجودی است. آمارها فریاد می‌زنند، اما کسی نمی‌شنود. خسارت‌های سالانه ناترازی‌ها به ۲۰ میلیارد دلار در سال ۱۴۰۳ رسیده است.
این رقم نجومی، تنها یک عدد روی کاغذ نیست؛ بلکه حاصل از دست رفتن فرصت‌های شغلی، از بین رفتن سرمایه‌های ملی و تحمیل هزینه‌های سنگین بر دوش مردم است. این بحران، مثل یک سرطان خاموش، نه‌تنها تولید را از بین می‌برد؛ بلکه پیامدهای ویرانگر اجتماعی، روانی و امنیتی به دنبال دارد.
خاموشی‌های مکرر و قطع گاز، حس بی‌کفایتی مدیریت را در جامعه تقویت می‌کند.
این بی‌اعتمادی، سرمایه اجتماعی را که بزرگ‌ترین دارایی یک ملت است، ذره‌ذره فرسایش می‌دهد. بیکاری گسترده ناشی از توقف تولید، ثبات خانواده‌ها را از بین می‌برد و با افزایش فقر و نابرابری، زمینه اعتراض‌ها و ناآرامی‌های اجتماعی را فراهم می‌کند. جامعه‌ای که امنیت شغلی ندارد، جامعه‌ای آماده انفجار است.
همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، تولید، سیستم دفاعی کشور است. تولید قوی، کشور را در برابر تحریم‌ها و فشارهای خارجی مقاوم می‌کند.
وقتی این سیستم دفاعی آسیب ببیند، کشور در برابر هر تهدیدی آسیب‌پذیر می‌شود و هویت ملی و استقلال اقتصادی آن به خطر می‌افتد.
مبارزه با تورم و نقدینگی، بدون حل ریشه‌ای مشکل انرژی و آب، مانند بستن زخم سطحی در حالتی است که خون‌ریزی داخلی ادامه دارد. امروز، ایران با یک دوراهی تاریخی روبه‌رو است یا با اقدامی فوری، علمی و جهادی به جنگ این بحران برود، یا نظاره‌گر فروپاشی اقتصادی باشد.
زمان برای تعلل و وعده‌های بی‌سرانجام به پایان رسیده است. اگر قلب اقتصاد بایستد، هیچ داروی دیگری کارساز نخواهد بود.