جاسوسی که با حسگرهای قدرتمند می‌تواند فعالیت‌های هسته‌ای مختلف را در هر منطقه جهان شناسایی کند. کاملاً هم واضح است که این بار پرواز و مستقر شدن این هواپیما در پایگاه هوایی «العدید» قطر فقط به خاطر یافتن محل نگهداری اورانیوم‌های غنی شده ایران است که از حملات آمریکا و اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه در امان مانده است.
دلیل اینکه کارشناسان به جای هواپیمای بوکش به آن جاسوس بوکش می‌گویند این است که اولاً آمریکایی‌ها از آن بارها برای رصد فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی استفاده کرده‌اند و ثانیاً معمولاً در مأموریت‌های قبلی این هواپیما در نقاط مختلف جهان، خود آمریکایی‌ها کمتر خبر پرواز و عملیات آن را اعلام می‌کردند. اخبار پرواز و فرود «دابلیوسی-۱۳۵ کنستانت فونیکس» در خاورمیانه آخرین بار در دی سال ۱۴۰۳ اعلام شد. البته سال گذشته برای نخستین بار و استثنائاً آمریکایی‌ها خودشان اعلام کردند این بوکش هسته‌ای با هدف «آزمایش‌های اتمسفری» به پرواز درآمده و در پایگاه العدید قطر و همچنین «دیگو گارسیا» در اقیانوس هند مستقر می‌شود. برخی تخمین‌ها می‌گویند فقط آمریکا چهار نمونه از این هواپیماها را در اختیار دارد که می‌توانند در حین پرواز، نمونه‌ها و بقایای هسته‌ای موجود در منطقه را جمع‌آوری و آزمایش کرده و میزان نشت احتمالی مواد رادیواکتیو از نیروگاه‌ها و مراکز هسته‌ای و همچنین آزمایش‌های هسته‌ای را شناسایی کنند.
این هواپیماها در اصل هواپیمای سوخت‌رسان بوده‌اند که تغییر کاربری پیدا کرده‌اند. سابقه استفاده از آن‌ها نیز به سال‌ها پیش برمی‌گردد. مثلاً سال ۱۹۹۸ برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد آزمایش‌های هسته‌ای انجام شده توسط پاکستان و هند به پرواز درآمدند. در سال ۲۰۰۶ هم ژاپنی‌ها اعلام کردند این هواپیماها از جنوب ژاپن به پرواز درآمده‌اند تا فعالیت‌های هسته‌ای کره‌شمالی را رصد کنند. بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ هم اخبار ضد و نقیض بسیاری از پروازهای این هواپیماها با قصد جاسوسی هسته‌ای از کره شمالی خبر دادند.
برخی اخبار تأیید نشده می‌گویند حدود سه فروند از این هواپیماها به‌طور منظم و همیشه در سرتاسر جهان مشغول فعالیت هستند. البته آمریکایی‌ها این ماجرا را تأیید نمی‌کنند و بیشتر، ناظران و علاقه‌مندان به اخباری از این دست هستند که هر از چندی در یک نقطه از جهان، نشست و برخاست این هواپیماها را فیلم‌برداری کرده و در اینترنت به اشتراک می‌گذارند.