علامه امینی، نویسنده اثر بزرگ «الغدیر»، چنان غرق مطالعه بود که یک شب، مدیر کتابخانه، بی‌خبر از حضور او، در را قفل کرد. علامه تا صبح به تحقیق ادامه داد این عشق و پشتکار، راز ماندگاری آثار اوست.
زندانی در کتابخانه
بعضی ها خیال می کنند کتاب الغدیر به راحتی تألیف شده است. مرحوم علاّمه امینی سختی ها متحمّل شد که توصیف آن از عهده زبان خارج است.
مقابل خانه ما کتابخانه مرحوم کاشف الغطاء قرار داشت. ایشان یک مدرسه ای هم داشتند که در جنب این کتابخانه بود و دارای ده، دروازه حجره بود.
کتابهای این کتابخانه از پدرشان شیخ علی کاشف الغطا به ایشان رسیده بود و هیچگونه امکانات رفاهی نداشت.
مرحوم امینی از این کتابخانه به لحاظ نزدیکی، خیلی استفاده می کردند. ایشان از صبح می رفتند برای مطالعه و آن چنان غرق در مطالعه می شدند که حتّی گذشت زمان را هم فراموش می کردند.
یک بار مدیر کتابخانه هنگام عصر از کتابخانه بیرون می آید و درِ کتابخانه را قفل می زند، غافل از اینکه علاّمه امینی داخل کتابخانه است.
آن روز سپری می شود. روز بعد او وقتی به کتابخانه می آید می بیند علاّمه در حال مطالعه هست.
به ایشان می گوید: شما کِی آمده اید؟
علاّمه پاسخ می دهد: از دیروز که من را در این کتابخانه زندانی کردی تا الان در اینجا به سر می برم !
به نقل از دکتر محمد هادی امینی، اندیشه سبز جوان، شماره ۶۴، ص ۷.
نظر شما