این روستا از شمال شرق با بخش طغرالجرد شهرستان کوهبنان، از شمال غرب به شهرستان بافق استان یزد و از جنوب شرق به شهرستانهای رفسنجان و زرند دسترسی دارد.
روستای شعبجره که اقلیم خشک و گرمی دارد، به ظاهر تنها کویر و بیابان است، اما این روستا بناهایی تاریخی را در خود جای داده که نشان میدهد روزگاری در این روستا سلسلههای مختلف ایرانی حکومت میکردند و آثاری از خود بر جای گذاشتهاند.
تاریخچه
قدمت روستا را به درستی نمیتوان مشخص کرد اما وجود قبرهای بسیار قدیمی در قبرستان روستا، نشان از قدمت طولانی این روستا دارد. تاکنون این قبرها به لحاظ باستانشناسی بررسی نشدهاند به همین منظور تاریخ دقیقی وجود ندارد. با این حال یکی از بناهای قدیمی روستا، قلعهای نظامی به نام قلعه کهنه است که تاریخچه ساخت آن به زمان صفویان برمیگردد. حدس زده میشود قدمت روستا پیش از دوره صفویان باشد.نام روستا نیز در فرهنگنامههای معروف ایرانی دارای تعاریف و داستانهایی است، برای مثال فرهنگنامه عمید «شعب» را قبیله بزرگ و «شعبجره» را قبیله بزرگ کوچکننده معنی کرده است. لغتنامه دهخدا شعبجره را محل دلیران معنی میکند. در این میان دکتر باستانی پاریزی، استاد دانشگاه تهران، نام روستا را در فرهنگ پاپلی شب چره نگاشته است.
معماری
روستای شعبجره دارای دو قلعه تاریخی بوده که یکی از این قلعهها به ثبت ملی رسیده است. این قلعهها به لحاظ معماری و هنر دفاعی آن بسیار باارزش بوده و مربوط به دوره صفویان است. در اطراف این قلعه خندقی کنده شده که به نظر برای محافظت از قلعه در زمان حمله دشمنان بوده است.قلعه دوم که به قلعه نو مشهور بوده از قلعه کهنه کوچکتر است. این قلعه خندقی ندارد اما از روی محلهای قرار گرفتن تیرانداز در قسمت برج و دیوارهای قلعه مشخص میشود که این قلعه نیز برای دفاع از روستاییان ساخته شده بوده و احتمالاً قلعه نو در محلی استراتژیکتر قرار داشته است.در هر صورت معماری و ظاهر هر دو قلعه به یک شکل است. قلعه نو و کهنه دارای دروازه و چهار برج هستند که مانند اغلب قلعههای زمان صفویان، برجها به وسیله دیوارهای بلند به هم متصل شدهاند.
بافتهای قدیمی و جدید
یکی از جاذبههای مهم گردشگری روستا بافت قدیمی روستاست. با قدم زدن در میان خانههای روستا به معماری کلی روستا پی خواهید برد که مطابق با اقلیم خشک و گرم منطقه است. خانهها اغلب با خشت، گل و سنگ ساخته شدهاند. کوچههای روستا هم به شکلی بنا شده که دو طرف کوچه دیوارهای خانهها قرار دارد و در روزهای گرم و بلند تابستان بخشی از کوچه سایه میشود تا تردد برای ساکنان روستا راحتتر باشد. البته در قسمتهایی از روستا خانههایی با مصالح جدید دیده میشود اما بافت قدیمی روستا همچنان حفظ شده است.
امرار معاش مردم روستا
امرار معاش مردم روستا از طریق کشاورزی بوده و عمده محصولات کشاورزی در این روستا پسته، پنبه، گندم و جو است. آب مورد نیاز روستا و بخش کشاورزی آن از قناتهای روستا تأمین میشده است. گلیم، جاجیم و قالی نیز صنایع دستی این روستا محسوب میشود که البته زنان روستا در ابتدا برای مصارف خود میبافتند، اما امروز طرحهای ذهنی که زنان شعبجره در بافت خود استفاده میکنند، در میان گردشگران و دوستداران هنر بافت، محبوب و به یکی از مهمترین صنایع دستی منطقه تبدیل شده است.
نظر شما