در میان تلاطم‌های زندگی، آن‌گاه که کمبودهای اقتصادی، نابسامانی‌ها، کمبود آب و برق، سوءمدیریت‌ها، خیانت‌ها و نفوذهای نامشخص، فضا را پر از ابهام می‌کنند و جامعه در وضعیتی میان «نه جنگ» و «نه صلح» دست‌وپا می‌زند، تنها نقطه‌ای که می‌توان با اطمینان به آن تکیه کرد، یاد خداست. در این آشفتگی‌ها، وقتی زمین از زیر پا سست می‌شود، آسمانِ لطف اوست که سقفی امن برای بندگانش می‌گستراند.
چرا تنها یاد خدا آرامش می‌آفریند؟
۱. او پایدار است، در جهانی ناپایدار
همه‌چیز در این دنیا زوال‌پذیر است: ثروت، قدرت، سلامت و حتی آرامشِ ظاهری. اما ذات پاک خداوند، همیشگی است:
«کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ * وَیَبْقَی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ» (سوره الرحمن، آیات ۲۶-۲۷)
«هر آن‌چه بر زمین است فانی می‌شود، و تنها ذات پروردگارت که دارای جلال و اکرام است، باقی می‌ماند.»
این آیه به ما یادآوری می‌کند که در نهایت، تنها اوست که می‌ماند و تکیه‌گاه حقیقی است.
۲. او حاکم مطلق است، حتی بر هرج‌و مرج‌ها
هیچ بحرانی خارج از اراده او رخ نمی‌دهد. اگر سختی‌ها می‌آیند، به اذن اوست و اگر برطرف می‌شوند، به لطف او:
«وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ» (سوره رعد، آیه ۱۱)
و هنگامی که خدا برای قومی آسیبی بخواهد، هیچ بازدارنده‌ای برای آن نیست، و آنان جز او سرپرستی ندارند.
او هم خالق آزمایش است و هم پناهگاهِ آن. پس در دلِ طوفان، باید به سوی او بازگشت.
۳. او از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است
گاهی احساس تنهایی می‌کنیم، گویی در تاریکی‌ها گم شده‌ایم، اما خداوند آن‌قدر نزدیک است که حتی زمزمه‌های قلبمان را می‌شنود:
«وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ» (سوره ق، آیه ۱۶)
«و ما از رگ گردن به او نزدیک‌تریم.»
پس هرگز تنها نیستیم؛ حتی در سکوتِ شب‌های پراضطراب.
راه‌های عملی برای رسیدن به آرامش در بحران
۱. دعای یونسیه: کلید رهایی از تاریکی‌ها
حضرت یونس (ع) در شکم ماهی، در تاریکیِ دریا و تنهایی مطلق، با این دعا نجات یافت:
«لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» (سوره انبیاء، آیه ۸۷)
«هیچ معبودی جز تو نیست! منزهی تو! من از ستمکاران بودم.»
این ذکر، چراغی است در تاریک‌ترین لحظات.
۲. توکلِ فعال: تلاش کنیم، سپس به خدا بسپاریم
اسلام به ما می‌آموزد که برای تغییر شرایط باید کوشید، اما نتیجه را به خدا واگذار کرد:
«وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ» (سوره طلاق، آیه ۳)
و هر کس بر خدا توکل کند، او برایش کافی است.
۳. درس‌هایی از تاریخ انبیا: پیروزی نهایی با ایمان
همه پیامبران از نوح و ابراهیم تا موسی و ایوب و یوسف (ع)، روزهای سخت‌تر از امروز را پشت سر گذاشتند. اما پایان داستانشان، پیروزیِ ایمان بر ظلمت بود. پس ما نیز در این مسیر تنها نیستیم.
پس در نتیجه آرامشِ ریشه‌دار در یاد خداست .
دنیا همیشه طوفانی است، اما مؤمن مانند ماهی در اقیانوسِ خروشان، با یاد خدا زنده می‌ماند.
«فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ» (سوره روم، آیه ۶۰)
«پس صبر کن که وعده خدا حق است.»
به راستی که آرامش حقیقی، نه در آرامشِ دنیا، که در آرامشِ دل با خداست.
نظر شما