به گزارش قدس آنلاین، فارس نوشت: عمار بن یاسر از اهالی یمن و هم‌پیمان قبیله «بنی مخزوم مکه» در حدود 57 سال قبل از هجرت پیامبر در قبیله بنی مخزوم به دنیا آمد و پدرش یاسر و مادرش سمیه از مسلمانان پیشگام و اولین شهیدان اسلام بودند.

عمار در حدود 48 سالگی در نخستین سال‌های بعثت و به هنگام اقامت رسول خدا(ص) در خانه ارقم اسلام آورد و در این راه تمام آزارها و شکنجه‌ها را به جان خرید.

عمار یاسر زحمات زیادی برای ترویج اسلام کشید و در تمامی جنگ‏های مسلمانان در کنار رسول اکرم(ص) حضور داشت و پیامبر همیشه به ایشان می‏فرمود: «یا عمار! تقتلک الفئة الباغیه»؛ ای عمار! تو را گروه سرکش و نافرمان خواهند کشت.

عمار یکی از چهار یار با وفای حضرت علی (ع) بود که پس از رحلت رسول اکرم(ص) بر سر پیمان خویش با حضرت علی(ع) باقی ماند و چون امیرالمؤمنین(ع) به خلافت رسید، عمار همه جا کنار امام علی(ع) حضور داشت.

در جنگ صفین با وجود کهولت سن، حضوری جاودانه داشت و در میدان نبرد در کنار سایر یاران پیامبر(ص) علیه معاویه جنگید تا اینکه در روز 9 صفر سال 37 هجری قمری و در سن 93 سالگی شربت شهادت را نوشید.

مرقد عمار یاسر در کشور سوریه در شهر «رقه» سمت راست دروازه قدیمی شهر که به دروازه باب علی(ع) مشهور است، واقع شده است.

در روایات آمده است که در جنگ صفین، عمّار پیش از شهادتش، بر اثر تشنگی زیاد آب طلبید،. مردی گفت: آب در اینجا نیست. در این هنگام پسر بچه‌ای به نام «راشد» شربتی از شیر برای او آورد، عمار به او گفت: «از دوستم رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: آخرین ره‌توشه تو از دنیا قدحی از شیر است»، عمار شیر را نوشید و برای چندمین بار به دشمن حمله کرد تا اینکه دو نفر از نفرات دشمن به نام‌های «ابو العادیه الفزاری» و «ابن جون سکونی» به سوی عمار آمدند، اولی ضربتی سخت بر عمار زد که بر زمین افتاد و دومی سر از بدن عمار جدا کرد.