قدس آنلاین

نگاهی به عملکرد «جی‌اچ‌اف» یا «بنیاد کمک‌های بشردوستانه غزه»

فاجعه بزرگ، جنایت بزرگ‌تر

مثل اینکه کنار استخر پرورش ماهی بایستید، چند مشت خرده نانی را که با خودتان آورده‌اید، کم‌کم و در چند مرحله توی آب بریزید... این جیره غذایی نصیب چند ماهی می‌شود؟

پدرومادرها و نظام آموزشی، کودکان را فقط پروژه‌های موفقیت می‌دانند

چه کسی کودکی‌ام را دزدید؟

در روزگار کودکیِ ما نام «تابستان» قرین بود با سه ماه تعطیلی محض، سه ماه بازی و شادی و خنده، سه ماه فراغت به معنای واقعی کلمه. هیچ‌کس نگران اتلاف وقت ما نبود و البته که مفهوم «اتلاف» برای کودکان از همه‌جا بی‌خبری چون ما اساساً بی‌معنی بود.

زوج‌هایی که کمی مانده به ۴۰ سالگی برای نخستین بار فرزنددار می‌شوند

پیروالدین!

این همه از پیدایش نسل‌های زد، آلفا، بتا و... گفتیم، شاید غافل بودیم که یک سر ماجرا برمی‌گردد به ازدواج‌های دیرهنگام و در اصل به دیر بچه‌دارشدن ازدواج‌کرده‌ها.

قاره‌ها دارند روز به روز خشک‌تر می‌شوند

بحران بی‌آبی از چشم ماهواره‌ها

هم من و هم شما خوب می‌دانیم اولاً قصه‌ کمبود آب و بحران‌های پس از آن، قصه‌ای تازه نیست؛ ثانیاً مختص به ایران و تهران خودمان هم نیست.

ماجرای از کار افتادن برخی گیرنده‌های تلویزیونی در یکی‌ دو روز اخیر چه بود؟

دردسرهای خیلی هوشمند

۱۶ ساعت پیش از نوشتن این مطلب، حدود ساعت ۲۴، خبرگزاری‌ها از قول گروه صنعتی «انتخاب» نوشتند: «مشکل تلویزیون‌های اسنوا و دوو تا ۲۴ ساعت دیگر رفع می‌شود».

ببر آسیایی ناقل چند ویروس است

فقط «تب دنگی» نیست!

هشدار چند روز پیش سازمان بهداشت جهانی در مورد شیوع گسترده ویروس «چیکونگونیا» هشداری جدید و جدی است اما ویروس مورد نظر با وجود این اسم عجیب و غریب و ترسناک، ویروس جدیدی نیست.

روابط انسانی در «غذاسراها» قربانی می‌شود

از شکم‌سرا تا قصه‌سرایی

در یکی از همین شب‌های تابستان، وقتی در انتظار آماده شدن سفارش غذایمان بودیم، طبق عادت همیشگی‌ام زیرچشمی به تماشای آدم‌ها نشسته بودم، اما این بار نه برای سوژه‌کردنشان در داستان‌های خیالی‌ام.

دکان‌های آرامش‌فروشی! / موج تبلیغ مدیتیشن، خودشناسی و سبک زندگی مینی‌مال ما را خواهد بُرد

در یکی از شلوغ‌ترین مراکز خرید، کنار پله‌برقی، غرفه‌ای با نوری ملایم «آرامش» می‌فروشد؛ شمع‌های معطر، صدف‌های رنگی، کریستال‌های نمکی و عودهای چوب صندل، در فضایی خوش‌بو و آرام، مشتریان را جذب می‌کند.

نگاهی به رواج افسارگسیخته «کودک بلاگری»

شاغلان مادرزاد!

زمانی «کودک کار» یعنی همان بچه‌ای که کنار خیابان گل می‌فروخت، بار بلند می‌کرد یا شیشه ماشین‌ها را پاک می‌کرد؛ بچه‌هایی که زودتر از سنشان با سختی و نان شب آشنا می‌شدند.

ویروس نابکار با مغز انسان‌ها چه کرد؟

پیرِ توییم، پیرِ تو ای کرونا!

«کرونا» با روح و روان و حتی جسم ما همان کاری را کرد که وقایع مهمی چون جنگ‌ها می‌کنند.

بیم و امیدهای تلفیق هوش مصنوعی و فناوری هسته‌ای

سوگلی‌های جهان دانش به هم رسیدند

با اوج‌گیری نقش هوش مصنوعی در علم و فناوری، دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند که این فناوری با همه توانمندی‌هایش، وابستگی شدیدی به انرژی خواهد داشت؛ به‌ویژه انرژی هسته‌ای

زمانی برای تلویزیون‌کُشی! / چگونه «یوتیوب» جهان‌گیر شد

تهِ تصور و یا آرزوی سه جوان آمریکایی این بود وبگاهی که برای بارگذاری و انتشار ویدئو راه می‌اندازند مثلاً چیزی مثل «فلیکر» از کار دربیاید.

فرماندهان نبردهای دیجیتال امروز چه کسانی هستند؟

ژنرال‌های جنگ جهانی سایبری

اگر جنگ جهانی سایبری را واقعی بدانیم، باید پذیرفت ارتش‌ها و افسران دیجیتال مدت‌هاست بی‌صدا در این میدان درگیر نبردی فرسایشی‌اند.

درباره پدیده «هواشناسی زرد» و شایعه‌های گرمای ۶۰ درجه تابستانی

نوستراداموس‌های هواشناس!

پدیده «هواشناسی زرد» فقط مخصوص تابستان امسال نیست؛ دست‌کم ۸-۹ سال است که شایعاتی درباره گرمای شدید، سرمای فلج‌کننده یا سیل مهیب در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود.

نگاهی به نقش زیرساخت‌ها و عوامل انسانی در امنیت سایبری

عشق‌فناوری‌ها زودتر هک می‌شوند

علم و فناوری خاصیتش این است؛ یعنی همان‌قدر که راه‌های تازه پیش پای انسان می‌گذارد، امکانات را به خدمت بشر در می‌آورد و هزارجور مزایا را به همراه دارد، آدمیزاد را در برابر خطرات مختلف آسیب‌پذیرتر هم می‌کند.

۴۸۰ کیلومتر را از کجا آوردی؟

پیشنهاد۴۸۰ کیلومتری «نتانیاهو» با هر هدفی که بیان شده باشد بیشتر از همه ترس و وحشت صهیونیست‌ها از موشک‌های ایرانی را لو می‌دهد و البته این را هم ثابت می‌کند که در جنگ ۱۲ روزه، موشک‌های ما هر هدفی را که خواسته‌اند در اسرائیل ویران کرده‌اند.

کی سکوت کنیم؟

حق با شماست؛ اینکه همه چیز را بی‌وقفه جارو کنیم و بریزیم زیر فرش و طوری وانمود کنیم که نه خانی آمده و نه خانی رفته، یا آن‌قدر گرم بگیریم که وسط یک گفت‌وگوی ساده، خودمان را در حال تعریف رؤیایی ببینیم که هنوز حتی بند کفشمان را برایش نبسته‌ایم.