با پایان یافتن صادرات گاز طبیعی روسیه به اروپا در هفته گذشته و به صفر رسیدن ارسال گاز روسیه به اروپا، حال روسیه به دنبال یافتن مشتریان جدید گازی به خصوص در جنوب شرق آسیا است. در این میان کشوری مانند ترکمنستان به عنوان رقیب اصلی روسیه در زمینه تامین گاز اروپا، مسیر مناسبی برای انتقال گاز روسیه به جنوب شرق آسیا نیست و در این بین ایران مطمئن‌ترین مسیر برای تحقق این بازاریابی جدید گازی برای روسیه است.

مسیر ترانزیت گاز از مسیر شمال به جنوب برای استراتژی انرژی ایران از اهمیت بالایی برخوردار است. این کریدور تامین کنندگان گاز در شمال، مانند روسیه، را به مراکز رو به رشد تقاضا در جنوب، به ویژه در شبه قاره هند متصل می کند. با تسهیل جریان صادرات گاز طبیعی روسیه از مسیر خط لوله، ایران می‌تواند از موقعیت استراتژیک خود استفاده کند و به یک گره مرکزی در تجارت انرژی منطقه تبدیل شود.

موقعیت استراتژیک ایران و منابع قابل توجه گاز طبیعی، ایران را به عنوان یک بازیگر مهم در چشم انداز انرژی منطقه ای قرار می دهد. یکی از اولویت های کلیدی بخش انرژی ایران، ایجاد ارتباط مستقیم گازی با هند و روسیه در طول کریدور شمال-جنوب است. این طرح بلندپروازانه پتانسیل تبدیل ایران به هاب گازی بزرگ منطقه ای را با پیامدهای ژئوپلیتیکی و اقتصادی گسترده دارد.

مهم‌ترین پازل برای تبدیل شدن ایران به هاب گازی ترانزیتی منطقه و مسیر اصلی صادرات گاز روسیه به هند، اتصال مستقیم گازی از طریق خط لوله بین ایران و روسیه و همچنین ایران و هند است. با این اقدام راهبردی، ایران می‌تواند گام نهایی را برای بهره بردن از موقعیت استراتژیک جغرافیایی خود و زیرساخت خط لوله 4 هزار کیلومتری خود بردارد و تبدیل به هاب گازی منطقه شود.

اتصال مستقیم گازی ایران به هند و روسیه با خط لوله مستقیم مزایای متعددی برای ایران دارد. اولا، به ایران اجازه می‌دهد تا بتواند مسیر اصلی ترانزیتی گاز روسیه به متحد دیرینه خود یعنی هند شود. با ادامه افزایش تقاضای هند برای گاز طبیعی، ایران می‌تواند خود را به عنوان یک تامین کننده قابل اعتماد و مسیری راهبردی برای هند و روسیه تبدیل شود و روابط اقتصادی و همکاری های سیاسی بین دو کشور را تقویت کند.

ثانیا مبادله گاز روسیه به هند از طریق خط لوله گاز ایران می‌تواند موقعیت ایران را به عنوان یک هاب گاز منطقه‌ای تقویت کند. ایران با ایفای نقش به عنوان کریدور ترانزیتی می‌تواند عوارض ترانزیت ایجاد کند و مقاومت اقتصادی خود را به‌ویژه در مواجهه با تحریم‌های بین‌المللی تقویت کند.

در نهایت، ایجاد این کریدور گازی شمال به جنوب این پتانسیل را دارد که نفوذ منطقه‌ای ایران را متحول کند. از آنجایی که کشورهای همسایه ایران را به عنوان هاب اصلی گاز به رسمیت می شناسند، زمینه خنثی‌سازی تحریم‌ها فراهم خواهد شد و این اقدام تعاملی به طور بالقوه منجر به همکاری های اقتصادی و سیاسی گسترده تر می شود.