در این جلسه فراز «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ... نَرُومَ مَا لَیْسَ لَنَا بِحَقٍّ» شرح داده شد.

ایشان معنای عبارت مورد نظر را «طلب کردن چیزی که حقّ انسان نیست» عنوان کرد و افزود: تمام نزاع‌ها و دادگاه‌ها در جامعه برای این است که یکی از طرفین نزاع، ناحق را طلب می‌کند. اگر هر انسانی به حقّ خود قانع باشد و حقّ دیگران را قصد نکند، این کشمکش‌ها و پرونده‌ها سال‌ها طول نمی‌کشد. نوع انسان‌ها طالب چیزی هستند که حقّی در آن ندارند؛ این مسأله از بین اعضای یک خانواده شروع می‌شود تا برسد به اجتماع. علامت مؤمن واقعی و متّقی این است که حتی اگر کسی آزارش دهد، صبر و تحمل کرده، خودش را در رنج می‌گذارد، اما در مقابل، آزار و اذیت نمی‌کند؛ لذا مردم از جانب او در راحتی و آسایشند.

وی با اشاره به آیه 58 سوره احزاب، آزار دادن مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‌اند و خلافی که مرتکب نشده‌اند، بهتان و گناهی بزرگ معرفی کرد و به بیان روایاتی در مذمت این رذیله اخلاقی و آثار فردی و اجتماعی آن در زندگی انسان پرداخت. اگر کسی به هر طریقی، با زبان، نگاه، اشاره چشم و ابرو یا... باعث حزن و ناراحتی مؤمنی شود، اگر تمام دنیا را به آن مؤمن دهد، باز هم نمی‌تواند عمل زشت خود را جبران کند. اگر فردی به مرد یا زن مؤمنی بهتان بزند یا درباره او چیزی بگوید که از آن مبرّاست، خداوند در روز قیامت او را بر تلّی از آتش نگه می‌دارد تا از آنچه درباره او گفته است خارج شود. گاهی انسان باید تمام عبادات عمرش را به فرد ناراضی بدهد تا او را راضی کند. کسی که به مردم اهانت کند، خودش ذلیل خواهد شد. طبق برخی احادیث، کسی که مؤمنی را اذیت کند، گویا پیامبر اسلام(ص) را اذیت کرده است و اذیت کردن پیغمبر(ص) به معنای اذیت کردن خداوند است.

حضرت استاد با تأکید بر اینکه اذیت مؤمن، اعلان جنگ با خداست و بدترین ظلم، ظلم در قدرت نسبت به ضعیفان و بیچارگان است، به جنگ بین غزه و اسرائیل اشاره کرد و گفت: ظالم نتیجه ظلمش را خیلی زود و در همین دنیا خواهد دید. خداوند متعال ظالم را مایه عبرت دیگران قرار می‌دهد. چه کسی باور می‌کرد مردم غزه با این جمعیت در برابر چنین قدرتی بایستند به طوری‌که چند صد نفر از اینان در برابر چند نفر از آن‌ها آزاد شوند؟ آیا این عبرت نیست؟ آیا همین آتش‌سوزی که در آمریکا رخ داد عبرت نبود؟ چشم بینا و گوش شنوا و عقل روشن می‌خواهد تا انسان عبرت بگیرد.