روزنامه خراسان در یادداشت روز خود نوشت: ۶ ماه پس از آغاز به کار دولت چهاردهم، ۲ تن از چهره‌های کلیدی کابینه از صحنه مدیریت اجرایی کنار رفتند؛ عبدالناصر همتی به‌دلیل استیضاح از سوی مجلس و محمدجواد ظریف به‌دلیل استعفا. برخی تحلیلگران این تغییرات را نشانه‌ای از ضعف در مدیریت دولت می‌دانند، اما می‌توان این تحولات را به‌عنوان فرصتی برای همگرایی درون دولت و بازتعریف ساختارهای اجرایی آن نیز تفسیر کرد.
از ابتدای تشکیل دولت چهاردهم، تضادهای جدی میان طیف‌های مختلف کابینه مشاهده می‌شد. اختلافات اقتصادی و مالی بین تیم اقتصادی و برخی سیاست‌گذاران کلان دولت موجب بن‌بست در سیاست‌گذاری‌ها شده بود. پس از برکناری همتی، برخی افراد درون دولت، محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور را به ناهماهنگی در تیم اقتصادی متهم کردند.
در کنار این تغییرات، استعفای محمدجواد ظریف پیامدهای عمیقی برای دولت خواهد داشت. ظریف نه فقط به‌عنوان وزیر امور خارجه، بلکه به‌عنوان یکی از پیوندهای اصلی دولت با پایگاه اجتماعی‌اش شناخته می‌شد. حذف او می‌تواند به کاهش سرمایه اجتماعی دولت و ایجاد گسست میان دولت و بخشی از بدنه اجتماعی حامی آن منجر شود. به‌ویژه که بخش زیادی از رأی‌دهندگان مسعود پزشکیان حضور ظریف را تضمینی برای ادامه مسیر تعامل‌گرایانه و اصلاح‌طلبانه می‌دیدند.
کشور در آستانه ماه‌های دشواری قرار دارد. ترکیب بحران اقتصادی، تغییرات کلیدی در دولت، فشارهای بین‌المللی و چالش‌های امنیتی، آینده‌ای ناپایدار برای دولت رقم می‌زند. سرنوشت اقتصادی کشور به تصمیم‌گیری‌های سریع و قاطع بستگی دارد. اگر دولت بتواند از این تحولات به‌عنوان فرصتی برای بازسازی و همگرایی بهره ببرد، ممکن است بتواند بحران‌ها را کنترل کند. اما ادامه ناهماهنگی‌ها می‌تواند کشور را وارد مرحله‌ای از بی‌ثباتی کند که پیامدهای آن غیرقابل پیش‌بینی است. بنابراین، دولت باید با تصمیم‌گیری‌های حساب‌شده، از تشدید بحران جلوگیری کند و ماه‌های آینده آزمونی سخت برای دولت و مردم خواهد بود.
نظر شما