یکی از مهم‌ترین دلایل رشد سالیانه 7 درصدی مصرف بنزین و ترافیک‌های سنگین کلانشهرها، به مسئله صرفه اقتصادی استفاده از خودرو حتی برای سفرهای غیرضرور و همچنین حجم بسیار بالای تک‌سرنشینی در کشور بازمی‌گردد.

این وضعیت در وهله اول به موضوع ناترازی بنزین دامن می‌زند. یارانه‌های انرژی در بخش بنزین مدت‌هاست که یک موضوع مهم حوزه سیاست‌گذاری اقتصادی در ایران بوده است و با چالش‌هایی مانند ناکارآمدی، عدم تعادل در توزیع مناسب و قاچاق روبرو بوده است. این وضعیت صرفا با گران کردن بنزین نیز حل نخواهد شد و باید به شیوه دیگری این وضعیت بسیار بغرنج در سیاست‌گذاری که عامل اصلی آن نیز دخالت دولت در این بازار قیمتی است؛ اصلاح گردد.

باید برای مسئله بنزین، یک شیوه برد برد برای مردم ایجاد کنیم که اولا مسئله بهینه کردن مصرف افراد، نفع مستقیم مالی برای آنان داشته باشد و هر چه این نفع بیشتر باشد؛ بهتر می‌توانیم اقتصاد بهینه‌سازی مصرف بنزین را در میان مردم جا بیاندازیم. برای این رویکرد، بهترین مسیر، اصلاح یارانه بنزین در زمینه شیوه توزیع آن است. این رویکرد مبتنی بر اصلاح شیوه توزیع بنزین و نه زیاد کردن قیمت بنزین تمرکز دارد.

اولین ویژگی مدل اعطای روزانه یک لیتر بنزین به نفر و اعطای اعتبار بنزین ماهانه 30 لیتر به هر فرد این است که مصرف شخصی افراد را مجزا از مصرف صنعت حمل‌ونقل خواهد کرد. موضوعی که در گران کردن بنزین به صورت کلی کنار گذاشته می‌شود و همین مسئله موجب کاهش فشار تورمی حاصل از اصلاح شیوه توزیع یارانه بنزین خواهد شد.

دومین ویژگی مدل اعطای روزانه یک لیتر بنزین به نفر که مهم‌ترین ویژگی آن برای مردم است؛ عدم از دست رفتن ارزش یارانه بنزین و اعتبار بنزین هر فرد با تورم است. بنزین به عنوان یک حامل انرژی مستقیما به فرد تخصیص خواهد یافت و بالعکس هدفمندسازی یارانه‌ها که یارانه نقدی به مردم داده شده؛ اینجا خود انرژی به مردم داده می‌شود و در کارت ملی هر فرد شارژ خواهد شد و به این ترتیب با افزایش تورم، ارزش دلاری یارانه بنزین مردم تغییر یا کاهش نخواهد یافت و به این ترتیب یک دارایی مهم به مردم داده شده است که تنها از مسیر بهینه کردن مصرف خود، از آن نفع خواهند برد. به این ترتیب هم مردم به دنبال کاهش سفرهای غیرضرور خود خواهند بود و هم یک بازی کاملا هوشمندانه در مسیر کنترل مصرف بنزین به جریان خواهد افتاد

با توجه به سازوکار تعبیه شده در بنزین به نفر، مصارف شخصی افراد از سهمیه بنزین اعطایی به هر نفر بهره‌مند خواهند شد و از طرف دیگر، صنعت حمل‌ونقل نیز به صورت کامل مبتنی بر پیمایش، سوخت جایگزین بنزین نظیر CNG و LPG و برق استفاده خواهند کرد. به این ترتیب هم مسئله مصرف بنزین، صرفا به مصرف شخصی افراد محدود خواهد شد و ثانیا افرادی که مصرف بنزین ندارند نیز مستقیما از محل فروش سهمیه خود نفع خواهند برد و یارانه بنزین به صورت عادلانه بین همه تقسیم خواهد شد.

بنابراین اجرای مدل اعطای روزانه یک لیتر بنزین به نفر یک زمین بازی جدید برای کشور در جهت بهینه‌سازی مصرف بنزین مردم بدون ایجاد تورم بر زندگی مردم است و آرامش را در جامعه ایجاد خواهد کرد و از طرف دیگر، با اعطای مستقیم یک دارایی مهم به مردم، علاوه بر ایجاد صرفه اقتصادی در بهینه‌سازی مصرف و کاهش ضریب جینی، شاهد کاهش تک‌سرنشینی، ترافیک و پایان یافتن قاچاق با امکان صادرات قاعده‌مند بنزین در این مدل خواهیم بود.