روزنامه هم‌میهن به بهانه سریال «معاویه» به تحلیل عملکرد سیاسی و اجتماعی عربستان طی سال‌های اخیر پرداخت و نوشت: این سریال که عربستان با هزینه بالا تولید کرده، باید در چارچوب اهداف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور تحلیل شود. عربستان جدید به دنبال مطرح کردن نام خود در جهان است؛ از پروژه نئوم و لیگ فوتبالش تا میانجی‌گری بین کشورها. این کشور با اعمال تغییرات در روایت تاریخی، قصد دارد چهره‌ای باب میل خود از معاویه ارائه دهد. حتی اعتراض برخی کشورهای عربی هم تأثیری ندارد، زیرا عربستان با سرمایه‌گذاری‌های سنگین و رهبری جدید، در پی تثبیت موقعیت خود در منطقه و جهان است.

این سریال، آخرین پروژه تلویزیونی عربستان نخواهد بود. آنها روایتی را برگزیده‌اند که به تفکرشان نزدیک باشد و با تروکاژهای سینمایی، میزانسن و دکوپاژهایی مخاطبان خاص خود را جذب کنند. البته این اختلافات تاریخی در دنیای شیعه و سنی از گذشته وجود داشته، اما هدف عربستان صرفاً تولید یک اثر نمایشی نیست، بلکه نگاه استراتژیکی به بازاریابی سیاسی، فرهنگی و حتی ورزشی دارد. عربستان در پروژه‌های مختلف مانند نئوم و لیگ فوتبال با آوردن رونالدو، برای مدتی در صدر اخبار بود، اما این هیجان به‌ تدریج کاهش یافت. سریال «معاویه» نیز ابعادی فراتر از خبرهای معمولی دارد، زیرا هم جامعه سنی و هم شیعیان را درگیر می‌کند. جلوگیری از پخش این سریال در دنیای امروز بی‌معناست، زیرا محتوای آن در لحظاتی وایرال خواهد شد. برخی نیز به آن روی خوش نشان خواهند داد.

سؤال اساسی این است که چرا عربستان بدون هراس به این موضوعات بحث‌برانگیز ورود می‌کند؟ آیا فقط ثروت به این کشور چنین امکانی داده یا تئوری‌های عمیق‌تری در پس این اقدامات نهفته است؟ صنعت سینما و سریال‌سازی به‌طور جدی در دستور کار متولیان فرهنگی این کشور قرار دارد. احتمالاً به‌زودی نسخه عربی «اچ‌بی‌او» و «نت‌فلیکس» نیز راه‌اندازی شود، زیرا عربستان متوجه شده برای تأثیرگذاری بر اذهان عمومی، باید از نقاطی آغاز کند که بیشترین بازدهی را داشته باشد.

ساخت شخصیت‌های جدید از پیش‌قراولان عرب، این فرصت را به عربستان می‌دهد که هویتی تازه برای خود تعریف کند. سینما و تلویزیون برخلاف فوتبال، فرصتی برای جبران شکست ندارند؛ اگر روایتی در ذهن مخاطب جا بیفتد، اصلاح آن بسیار دشوار خواهد بود. تا زمانی که پاسخی به سریال «معاویه» داده شود، مدت زیادی خواهد گذشت و از آنجا که مخالفان این روایت قدرت تولید محتوای مناسب را ندارند، عربستان با بهره‌گیری از سینما، روایت مطلوب خود را گسترش خواهد داد. این استراتژی شباهت زیادی به اقدامات ترکیه در تولید سریال‌های تاریخی دارد. افسوس برای ما که باوجود توان بالای فرهنگی و داشتن قهرمانان ملی و مذهبی، هرگز به تولید محتوا در سطح جهانی توجهی نکردیم. پرداختن به این شخصیت‌ها می‌توانست تأثیری فراتر از سریال «معاویه» داشته باشد، اما این مسئله هرگز در ذهن متولیان فرهنگی ما جدی گرفته نشد. داستان این «نشدن‌ها» خود حکایتی جداگانه می‌طلبد.