«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیِّرْ اُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ اِلَی الْیُسْرِ وَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ».

خدایا در این ماه فضیلت شب قدر را روزی‌ام ساز، و کارهایم را از سختی به آیانی برگردان، و پوزش‌هایم را بپذیر، و گناه و بار گران را از گردنم بریز، ‌ای مهربان به بندگان شایسته.

شرح و تفسیر:

این دعا، تجلی تمنای انسان برای دستیابی به حقیقت لیلة‌القدر است، شبی که در آن هستی به نقطه‌ای از تجلی و تنزل فیض می‌رسد که فراتر از مرزهای زمان و مکان قرار دارد. «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ»، درخواستی است برای دریافت بهره‌ای از آن فیض بی‌کران که در شب قدر مقدر می‌شود. در نگاه عرفانی، این شب، لحظه‌ای از تجلی مطلق است که سالک باید در آن، از قید نفس و علایق دنیوی رها شود و به مقام فنای فی الله نائل آید.

«وَ صَیِّرْ اُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ اِلَی الْیُسْرِ»، بیانگر آن است که سختی‌های عالم کثرت، جز با عنایت الهی به آسانی تبدیل نمی‌شود. در نظام هستی، سختی و آسانی نسبی است و آن‌که به درک وحدت نائل آید، در همه چیز یسر و گشایش را می‌بیند.

«وَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ»، درخواست بخشش و تطهیر روح است. عرفا گویند که گناه، حجابی است که قلب را از شهود حقیقت بازمی‌دارد و تنها با توبه و انابه، حجاب‌های ظلمانی زدوده می‌شود.

«یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ»، اشاره‌ای به رأفت الهی است که شامل حال بندگانی می‌شود که در طریق حق، جویای نور معرفت‌اند.