روایت زیر از بحارالانوار منتشر می‌شود.

امام مهدی (عج):

«ولَو أنَّ أشیاعَنا - وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطاعَتِهِ - عَلَی اجتِماعٍ مِنَ القُلوبِ فِی الوَفاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم، لَما تَأَخَّرَ عَنهُمُ الیُمنُ بِلِقائِنا، ولَتَعَجَّلَت لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلی‏ حَقِّ المَعرِفَةِ وصِدقِها مِنهُم بِنا، فَما یَحبِسُنا عَنهُم إلّا ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکرَهُهُ ولا نُؤثِرُهُ مِنهُم».

«و اگر پیروان ما - که خداوند، آنان را به اطاعتش موفّق بدارد - بر عهد خود، یکدل و وفادار بودند، میمنت دیدار ما برایشان به تأخیر نمی‌‏افتاد و سعادت مشاهده ما با حقیقت و معرفت و صداقت، برایشان زودتر حاصل می‏‌شد، که ما را از ایشان باز نداشته است، جز آنچه از ایشان به ما می‏‌رسد و آن را ناپسند و ناشایسته ایشان می‌‏دانیم».

بحارالانوار: ج۵۳، ص۱۷۷