به گزارش قدس آنلاین، گرچه این گزینه در دوران حضورش در تیم هوادار توانست دستکم امید را به اردوی این تیم بازگرداند و نسبتاً نتایج مطلوبی بدست آورد تا هوادار در هفتههای پایانی امیدوار به بقا در لیگ برتر باشد؛ اما انتخاب او به عنوان سرمربی تیم امید در حالی که پیشتر گزینههای موفقتری همچون ربیعی، دقیقی و حتی رحمتی برای سرمربیگری تیم امید مطرح بودند، علامت سؤالهای بسیاری را در ذهن اهالی فوتبال به وجود آورده است.
در انتخاب روانخواه چند موضوع مورد بحث است. نخست اینکه جز علی خطیر به عنوان یکی از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال که روانخواه را برای حضور در تیم امید حمایت میکرده، دیگر نفرات اطلاعی از این تصمیم نداشتند. مصاحبه برخی اعضای هیئت رئیسه این ادعا را کاملاً به اثبات میرساند که مهدی تاج در انتخاب سرمربی تیم امید هیچ کس را دخالت نداده و حتی نظری از اعضای هیئت رئیسه نخواسته است. موضوع دیگری که پس از معرفی روانخواه مطرح شده این است که او با حمایت برخی سیاسیون در این سمت قرار گرفته است. برای مثال سالهاست گفته میشود روانخواه به واسطه حمایتهای یک نماینده مجلس در فوتبال ایران تیم میگیرد که این مسئله به تیم امید نیز کشیده شده و شایعههایی را دامن زده است.
البته باید از سوی دیگری هم به این ماجرا نگریست. جدا از این شایعهها و حواشی هیچ یک از گزینههای مطرح که در فصل بیست و چهارم یا پیشتر از آن موفقیتهایی با تیمهای خود بدست آوردهاند، حاضر به همکاری با تیم امید نشدند و به نوعی از پذیرش مربیگری این تیم سر باز زدهاند و این طور نیست که تصور کنیم دستمزد کافی برای مربیان مطرح فراهم بوده تا سکان هدایت تیم امید را به دست بگیرند.
درواقع میشود با وجود امتناع بسیاری از چهرهها از قبول مربیگری تیم امید، حضور روانخواه را به نوعی به فال نیک هم گرفت؛ اما به هرحال انتخاب او در تیم امید با حرف و حدیثهایی همراه شد که ممکن است در قدمهای نخست، روانخواه را برای کار در تیم امید دچار مشکل کند.
روانخواه از لحاظ انگیزهسازی مربی قابل قبولی در فوتبال ایران محسوب میشود و اگر بتواند نشاط نسبی را در تیم امید حاکم کرده و البته باشگاهها نیز دست او را بگیرند و با تیم امید همکاری کنند شاید امید درنهایت تیم امید را به خواستگاه چند سالهاش رسانده و فوتبال ایران را پس از سالهای طولانی راهی المپیک کند. هرچند روانخواه تجربه بینالمللی هم ندارد.
نظر شما