جلسه‌ای که صبح دوشنبه ۲۶خرداد با حضور سران سه قوه، فرماندهان ارشد نظامی و مقامات عالی سیاسی کشور زیر بمباران شدید دشمن برگزار شده و گویا با جراحت سطحی رئیس‌جمهور و مشکلات تنفسی برخی اعضا ختم به خیر شده است. حمله به چنین هدفی، هر چند نافرجام، نشان‌دهنده بالاترین سطح تهدید و عبور رژیم صهیونیستی از همه خطوط قرمز حقوقی و امنیتی بوده و با کمال تعجب تاکنون با کتمان مواجه شده است. موضوعی که می‌توانست مورد استفاده رسانه‌ای و حقوقی کشورمان قرار گیرد و پشتوانه پاسخ‌های میدانی شدیدتری باشد.
حمله رسمی نظامی به سران سیاسی کشور در حالی توسط مقامات کشورمان نادیده گرفته می‌شود که این روزها هر گونه سخن غیررسمی توسط فعالان رسانه‌ای مبنی بر تهدید دشمن هم به بهانه تنش‌زدایی تحمل نمی‌شود! در این فضا حتی فتوای مراجع تقلید برای حفاظت از جان رهبر معظم انقلاب در برابر تهدیدهای مکرر دشمن که پشتوانه عملی آن امروز مشخص شده است و شعار مرگ بر آمریکای مردم شهیدداده نیز به معنای دیگری ترجمه می‌شود!
این آستانه تحریک پایین نسبت به کنش‌های داخلی و آستانه تحریک بالا نسبت به کنش‌های دشمن، از جمله مسائل مهمی است که به ‌طور ویژه باید بررسی شود. اما مسئله مهم‌تر در این زمینه، هدف‌گیری محرمانه‌ترین نشست ساختار رسمی کشور بوده که قرار است خود تأمین‌کننده امنیت ملی باشد. در سال‌های پس از انقلاب اسلامی و با وجود نبرد سنگین دستگاه‌های اطلاعاتی قدرت‌های جهانی علیه کشورمان و وارد شدن ضربات سنگین امنیتی، مسئله نفوذ چندان جدی گرفته نشده و نشانه‌های زیادی از کشف عوامل مؤثر نفوذی به چشم نمی‌خورد. در دهه‌های اخیر تقریباً هیچ مورد نفوذی در سطوح بالا و حتی میانی کشور کشف یا دست‌کم رسانه‌ای نشده و تنها مورد ثبت ‌شده، علیرضا اکبری با سابقه معاونت وزیر بوده است که سال‌ها پس از بازنشستگی، به جرم همکاری با دستگاه جاسوسی بریتانیا در سفر به آن کشور، دستگیر و اعدام شد. چنین نتیجه‌ای ممکن است نشانه پاک بودن و نفوذناپذیری سیستم امنیتی و مراتب مدیریت کلان در کشور باشد؛ ولی وجود حفره‌های امنیتی و ضربات اطلاعاتی و حتی برخی سوءمدیریت‌ها در کشور جای خوش‌بینی زیادی برای سیستم نفوذناپذیر باقی نمی‌گذارد. این مسئله در جنگ اخیر با رژیم صهیونیستی بیشتر خودش را نشان داد و اطلاعات دقیق دشمن از زمان و مکان حضور سران کشور و فرماندهان ارشد نظامی و امنیتی، تردیدهای جدی درباره نفوذ در سطوح بالای دسترسی اطلاعاتی ایجاد کرده است. موضوعی که هر گونه اهمال بیشتر در آن به خسارت‌های جبران‌ناپذیرتری خواهد انجامید.