این جنگ مثل همه جنگ‌های دیگر در روزگار معاصر، جنگ روایت‌ها هم هست و دست برتر در آن میدان، با طرفی است که قدرت بهتر و بیشتری برای تولید و عرضه روایت داشته باشد. در حالی که طرف مقابل این جنگ، ناجوانمردانه (چنان که منش و روش و اصل و اساس او است) در حال تولید روایت‌های یک‌سویه است، ما کجای این آتشباران قرار داریم؟
«ماجرای جنگ» روایتی است دست اول از آدم‌هایی که تمام روزهای جنگ را در میدان بوده‌اند. این روایت فقط به دست آن‌ها می‌تواند تولید بشود. «جواد موگویی» هم که نشان داده میدان را خوب می‌شناسد و با اقتضائات جنگ و شرایط پیچیده آن آشناست. «ماجرای جنگ» می‌تواند همان روایتی باشد که ذهن حیران و نگران جامعه به دنبال آن است تا به انبوه پرسش‌های گلوگیر خود پاسخ بدهد. کدام عقل سلیم در این شرایط، در بحبوبه جنگ، این «خط آتش» را از کار می‌اندازد؟
برنامه گفت‌وگومحور «ماجرای جنگ» به تهیه‌کنندگی «حوزه هنری» بنا بود از شبکه ۳ سیما پخش شود. نخستین قسمت این برنامه هم یکم مرداد ماه از همین شبکه پخش شد که میهمان آن هم سردار «احمد وحیدی» کهنه‌سرباز جنگ، وزیر سابق دفاع و مشاور فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. گفت‌وگوی جواد موگویی با سردار وحیدی چنان که پیش‌بینی می‌شد با استقبال مخاطبان رسانه ملی هم همراه شد؛ اما بلافاصله صدا و سیما از پخش نشدن دومین قسمت این برنامه خبر داد. حتی شنیده شد استعلام برای ادامه یافتن این برنامه به شورای عالی امنیت ملی هم کشیده؛ اما ظاهراً صدا و سیما همچنان تمایلی به پخش این برنامه که میهمان آن عباس عراقچی، وزیر خارجه بود، نداشت. پنجم مرداد ماه این گفت‌وگوی یک ساعته در یوتیوب و رسانه‌های داخلی انتشار یافت و البته با واکنش‌های فراوانی هم همراه شد.حالا جواد موگویی در کانال خود از تعطیلی این برنامه خبر داده است...
به نظر می‌رسد صدا و سیما باید درباره علل قطع این برنامه که قابل حدس است با دریافت مجوزها و صلاحدیدها تولید شده است، پاسخی به افکار عمومی بدهد. رسانه ملی باید رسانه ملی باشد. جامعه درگیر جنگ روایت‌هاست و همه توان تولید روایت و توان تولید روایت مستند دست اول باید به خدمت گرفته شود تا آتش تهیه ما باشد در جنگی که دشمن بر ما تحمیل کرده است. تنگ‌نظری است اگر در این شرایط، بخشی از خط آتش در جبهه داخلی از کار بیفتد. «ماجرای جنگ» می‌تواند دوباره به رسانه ملی برگردد و مخاطبان را از سیل روایت‌های دشمن بیرون بکشد و بنشاند پای روایت حقیقی از میدان؛ بنشاند پای تلویزیون؛ پای رسانه ملی. رسانه ملی نباید این فرصت را از جامعه و از خودش دریغ کند.